Beperkende zelfkennis

Vermeende zelfkennis.
De meesten van ons zijn opgegroeid met een toenemend besef van onze beperkingen. Je hebt als kind leren fietsen maar een carriere als wielrenner zat er niet in. Je rondde je MBO studie af maar dat was het dan. Je deed een academische studie maar een doctorsgraad was een stap of wat te ver. Je werd adjunct-directeur maar een ondernemer werd je niet. Zullen we verder gaan met dit deprimerende lijstje of is het zo wel genoeg? De kern van deze inleiding is dat we zijn opgevoed door iets te leren. Wat we dan leerden werd dan met een rapport of een diploma bekrachtigd en klaar zijn we. Het heeft het voordeel dat we over een aantoonbare kennis beschikken maar de schaduwzijde er van is dat impliciet wordt aangenomen dat dit wel de grens van onze kennis is. Kijk de personeelsadvertenties er maar op na, zonder een bepaalde en aantoonbare opleiding hoef je niet te solliciteren.
Deze kwalificatie van onze kennis is geen zelfkennis maar vermeende zelfkennis en die nog beperkend is ook.

Wat is hier dan mis mee?
Deze manier van denken kan je beperken in je ontplooiing. Je weet wat je wel kan en wat je niet kan en aan dat laatste begin je natuurlijk niet. Zie je de beperking die je jezelf impliciet oplegt? In mijn omgeving zie ik heel veel mensen, misschien wel het overgrote deel, in gebaande paden lopen. Ze komen daar bijna niet uit en in feite blijft hun ontplooiing beperkt.

Hoe staat het met jou?
Vraag je zelf eens af hoe het met jou gesteld is. Loop jij braaf op het gebaande pad of heb je de neiging om daar buiten te treden? Doe je dat dan niet omdat je denkt of meent te weten dat je daar de capaciteiten niet voor hebt? Wanneer je iets anders wil ondernemen laat je dan niet weerhouden door de gedachte dat je de capaciteiten mist. Het gaat er om dat je iets graag wilt.

Wanneer je iets graag wilt dan is de kans zeer groot dat je het ook zal kunnen.
Stel je wilt een professionele hondenfokker worden. Wanneer zo'n gedachte serieus bij je heeft plaats gevat dan kan het haast niet anders dan dat je erg veel van honden houdt. Honden zijn een passie voor je en je kunt de gedachte niet loslaten om een professionele hondenfokker te willen worden. Eventueel ontbrekende kennis is geen obstakel voor je want die kan je leren. Alle oplossingen voor obstakels die je onderweg tegenkomt, liggen binnen je bereik, je lost ze op de een of andere manier op. Je wordt uiteindelijk hondenfokker.

Als je iets heel graag wil doen dan is de kans heel groot dat het je gaat lukken.

Laat je dus niet weerhouden door vermeende en beperkende zelfkennis.

Wantrouwen is angst

Ben je wantrouwig?
Ben je bang om bedrogen te worden? Heb je nare ervaringen gehad? Ben je daardoor wantrouwig geworden? Ben je huiverig om mensen te vertrouwen? Als je steeds ja op deze vragen zegt is het helemaal niet vreemd dat je mensen niet snel vertrouwt. Daar hoef je je helemaal niet voor te schamen.
Iets anders is of het prettig en nuttig is om wantrouwend te zijn. Uit eigen ervaring weet ik dat het helemaal niet leuk en profijtelijk is om mensen te wantrouwen. Maar kun je er wat aan doen?

Wantrouwen is angst.
Angst om bedrogen te worden voedt het wantrouwen. Andersom is het ook zo, wantrouwen voedt de angst om bedrogen te worden. Wantrouwen en angst vormen samen een vicieuze cirkel. Wantrouwen en angst om bedrogen te worden kunnen leiden tot paranoide gedrag en gevoelens. Deze cirkel van negativiteit maakt iemand zeker niet gelukkig. Als je er last van hebt zou je er van af moeten willen komen.

Hoe kom je er van af?
Alle verandering begint met gedachten. Van één ding moet je jezelf zien te overtuigen: je hebt de vrijheid om je eigen reactie op gebeurtenissen te bepalen. Van dit feit moet je jezelf doordringen, het moet in je DNA gaan zitten. Als iemand je iets vertelt hou dan voor ogen dat je vrij bent om je eigen reactie daarop te bepalen. Als iemand aandringt op een antwoord zeg dan dat je daar later op terug komt. Je creëert dan de mogelijkheid om er over na te denken en er misschien over te praten met iemand die je goed kent en vertrouwt. Probeer er rustig en zonder angst over na te denken. En houdt steeds voor ogen dat jij bepaalt wat je gaat doen en niet iemand anders, je hebt toch de vrijheid om zelf je eigen reactie te bepalen, laat je die vrijheid niet ontnemen. Hou vast aan deze gedachte.

Op deze manier handel je vanuit je eigen innerlijke vrijheid en niet vanuit angst en wantrouwen. Als je dat doet dan kan je mensen op een feitelijke manier beoordelen. Benader mensen positief, begin niet met wantrouwen. Wees altijd bewust van je innerlijke vrijheid, vertrouw op je nuchtere oordeel.

Je hebt de vrijheid om je eigen reactie te bepalen, vergeet dat nooit!

Langzaam en toch snel

Drukdoenerij is niet zo effectief als het lijkt.
Je kent ze wel, die energieke lieden die in een tomeloze haast van hot naar haar snellen, iedereen verbijsterd achter zich latend over zo'n geweldige energie en daadkracht. Een van de laatste mannen (het zijn vaak mannen) die een dergelijke indruk op me maakte, bleek een coke snuiver te zijn, die op explosieve wijze tot stilstand kwam. Natuurlijk zijn er mensen met een buitengewoon hoog energieniveau, maar voel je niet inferieur als het bij jou wat langzamer gaat. Ik wil je laten zien dat je niet voor de energiekelingen hoeft onder te doen.

Met gestaag doorgaan boek je ook verrassende resultaten.
Als je graag meer uit jezelf zou willen halen dat zit hem dat niet zozeer in het verhogen van je tempo. Je moet intelligent te werk gaan. Werk planmatig:

1. Allereerst moet je zorgen dat je overzicht krijgt. Schrijf alles op wat je moet doen en voorzie elk punt van een datum waarop je het wil doen. Overzicht geeft meteen al rust.
2. Aan het eind van elke werkdag loop je de lijst door en je vinkt af wat je die dag gedaan hebt en je schrijft meteen een lijstje van dingen die je de volgende dag moet doen.
3. Je begint de dag met het lijstje en je zorgt er voor dat alle punten die er op staan die dag ook helemaal afgewerkt zijn. Overhaast je niet maar zorg dat alles werkelijk af is.

Het gevolg van deze manier van werken is dat je toch snel zichtbare en tastbare resultaten boekt. Aan het eind van een maand zul je zien dat je ontzettend veel gedaan hebt op een rustige en ontspannen manier. Zorg er voor dat je de dag niet overlaadt met dingen die je toch niet allemaal afkrijgt, dat geeft alleen maar stress en je schiet er niets me op. Doe elke dag de dingen die je kunt doen en verbaas je over je toegenomen effectiviteit.

Handige hulpmiddelen.

Je kunt natuurlijk een elektronisch gevalletje(mobieltje) gebruiken om je actiepunten in vast te leggen. Ik moet wel eens glimlachen over het pathetisch gepruts met zo'n dingetje. Veel beter vind ik een tablet, een IPAD of iets dergelijks. Om eerlijk te zijn: ik vind een simpel notitieboekje of een papieren organiser eigenlijk beter dan een elektronisch ding. Het voordeel van papier is dat je er dagelijks doorheen moet bladeren en alle actiepunten nog eens onder je aandacht komen. Het dagelijks zien van actiepunten kan je op nieuwe ideeën brengen. Gebeurt me regelmatig. 

Hoe zie je het?

Wat zie je en wat is de werkelijkheid?

Wat je ziet hangt af van hoe je het bekijkt

Iemand hield me een zwart schoolbord voor en zei dat het bord wit was. Ik lachte hem uit en zei dat hij vast kleurenblind was. Hij draaide het bord om en zie daar, de achterkant was wit. Het is een klassiek voorbeeld en de algemene mening is dat we allebei gelijk hadden. Toch is dat niet waar: het bord was niet geheel zwart en ook niet geheel wit. De ene kant is wit en de andere zwart. Dat is de feitelijke toestand van het bord. We hadden dus beiden ongelijk.

Bedenk goed wat je ziet.
Als je iets ziet gebeuren dan is het belangrijk het volgende te beseffen:

• jouw versie kan overeenkomen met het gebeurde
• jouw versie kan verschillen van het gebeurde
• dat geldt ook voor de versies van anderen
• de gebeurtenis heeft maar op één manier plaatsgevonden, namelijk op de manier waarop het werkelijk gebeurde. Er bestaat dus een absolute versie, die wellicht niemand kent.

Ja okay, maar wat betekent dit filosofische gezeur nu eigenlijk voor mij?

Stel je zit een beetje in de puree. Je ziet er geen gat meer in. Je ziet het niet meer zitten. Je praat erover met een goede vriend. Die ziet het heel anders, er zijn wel problemen maar hij ziet een duidelijke uitweg. Hij legt het je uit en laat je zien wat de oplossing is. Nu zie jij het ook en je slaakt een zucht van opluchting. Had ik dat nu maar eerder gezien!

Veel dingen (niet alles) zijn een zaak van perceptie, hoe zie je het? Hoe ziet een ander het? Als je dus in de problemen zit dan moet je proberen het ook eens van een andere kant te bekijken. Hoe meer gezichtspunten je kiest, hoe groter de kans dat je een oplossing ziet.

Perceptie speelt een rol bij bijna alle menselijke relaties. Het is goed dit bij meningsverschillen te beseffen.

Moraal van dit verhaal.

Geef bij problemen niet te snel op. Niet eerder voordat je alle denkbare gezichtspunten goed bekeken hebt. Dan is er een goede kans dat je niet hoeft op te geven omdat zich een oplossing heeft aangediend.

Probeer bij meningsverschillen ook het standpunt van de ander te zien en te begrijpen.

Werk met passie

John, jij bent niet meer van deze tijd.

Werken alsof je de tango danst,
dan hebben we het over PASSIE

Dat kunnen mensen denken wanneer ze de titel van deze column zien. En inderdaad zie je veel mensen met tegenzin naar hun werk gaan, vooral op maandag. Ik ken mensen die, net teruggekeerd van de vakantie, al druk doende zijn met het plannen van de volgende. Het werk is voor hen maar een vervelend intermezzo. Je ziet niet veel mensen met passie over hun werk spreken. Daarom is Robbert Dijkgraaf, president van de Koninklijke Nederlandse Akademie van wetenschappen, zo'n verademing wanneer je hem op TV over zijn werk ziet praten. De passie spat er af.
Werken met passie is wel van deze tijd. Passie is hard nodig om uit de huidige economische impasse te komen.

Plaatje vond ik op de site van Dolly Leemans

Hoe krijg je passie voor je werk?
Wees blij wanneer deze vraag überhaupt bij je opkomt, dan ben je al op de goede weg. Wanneer je geen passie voor je werk hebt en je zou dat wel willen hebben dan sta je voor een forse verandering. Gisteren schreef ik over verandering. Wil je in gedrag en attitude veranderen dan moet je denken veranderen, lees het nog maar eens na. Dat is een proces dat tijd vergt.

Niets hoeft je te weerhouden om daar nu al mee te beginnen. Denk aan wat je vandaag op je werk gaat doen. Hoe kan het beter dan gisteren? Richt je gedachten daar op en schuif al het andere wat je daarvan afleidt terzijde. Probeer dat vol te houden, bij alles wat je vandaag aanpakt. Het vergt, vooral in het begin, een enorme concentratie. Aan het eind van de dag zul je moe zijn maar wel uiterst voldaan,
Herhaal dat morgen en al de dagen daarna.

Een andere tip. Zeg niet: ik zal het proberen. Maar zeg: ik zal het doen. Zo'n verschil in woorden lijkt onbenullig en pietluttig maar er zit een wereld van verschil tussen. Wanneer je zegt dat je iets zult proberen dan houd je van te voren al rekening met de mogelijkheid dat het niet lukt. Je geeft het dan bij tegenslagen snel op. Ik zei toch dat ik het zou proberen is dan het excuus achteraf. Wanneer je zegt: Ik doe dat, dan klint dat al heel anders. Het klinkt niet alleen anders, het is ook anders, het getuigt van een positieve instelling. Je gaat aan de slag met de overtuiging dat het gaat lukken. En als het tegenzit dan doe je je uiterste best om het toch voor elkaar te krijgen, je hebt immers gezegd dat je het doet.

Mijn werk is zo saai, ik kan daar onmogelijk passie voor voelen.
Dat is verschrikkelijk als het werkelijk waar is. Heb je wel eens over het maatschappelijk nut van je werk nagedacht, het zou best wel eens kunnen zijn dat dit je werk in een heel ander perspectief plaatst en dat je daar dan wel voldoening uit put.
Als je werk werkelijk geestdodend is, dat kan, dan moet je echt iets anders gaan zoeken. Een leven lang  werken zonder enige betrokkenheid en liefde voor je werk is niet gezond voor je.

Wil je verandering?

Wil je verandering? Verander je denken.

Dit schilderij van Daniël Tavenier vond ik wel bij verandering passen

Ik las zojuist een citaat van Einstein dat vrij vertaald ongeveer hier op neer kwam: We kunnen onze problemen niet oplossen met dezelfde wijze van denken waarmee we ze veroorzaakten. Hoe waar is dat! Onze handelingen komen voort uit onze gedachten. Wil je verandering in je leven dat moet je met je gedachten beginnen.

Het schilderij vond ik hier.
Meer van Daniël Tavenier.

Een voorbeeld.
Stel: je hebt geldproblemen. Je wilt daar van af. Dan moeten we gaan kijken hoe dat komt. Je koopt dingen die je je eigenlijk niet kunt veroorloven. Je gaat op vakantie met geld dat je nog niet hebt volgens het geniet nu, betaal later principe. Je koopt een nieuwe auto (betaal nu 50% en de rest over 2 jaar) terwijl de auto die je al hebt nog zeker 5 jaar meekan. Je koopt dure merkkleding. Waarom doe je dat? Een reden kan zijn dat je niet voor je omgeving onder wilt doen. Achter dit motief kan nog een veel diepere oorzaak liggen, onzekerheid, angst en dergelijke. In het kader van dit korte stukje kunnen we dat niet bespreken, als je zoiets vermoedt, dan moet je dus verder spitten.

Je wilt niet voor je omgeving onderdoen.
Als dit de oorzaak van onbeheerste uitgaven is dan moet je van de gedachte af dat de mening van je buren of anderen er iets toe doet. Je weet niet wat ze denken, maar wat dan nog? Hangt jouw zelfrespect af van de mening van anderen? Jouw zelfrespect zal pas toenemen wanneer je er in slaagt om je geldproblemen op te lossen. Dan moet je de veronderstelde mening van anderen over jou helemaal uit je hoofd bannen. Het gaat er niet om wat je buren denken, maar wat je zelf denkt en doet.

De oplossing ligt bij jouw manier van denken.
Jouw handelen wordt bepaald door je gedachten. Brengt jouw handelen je in de problemen dan moet je  er achter zien te komen welke manier van denken je tot de verkeerde handelingen brengt. Wanneer je die manier van denken verandert zul je de ongewenste acties achterwege laten.
Als het je geen biet kan schelen wat je buren van je denken, dan ga je geen nieuwe auto kopen omdat zij er net een gekocht hebben.

Het bovenstaande is maar een simpel voorbeeld en mist elke psychologische diepgang maar de kern van de zaak is waar: wil je veranderen? Verander je denken.

Doe je echt wat je kan?

Perfectie, een hopeloze zaak?

Scheepsbouw had men toen perfect voor elkaar

Vrijwel alle mensen gaan niet naar hun werk met de uitdrukkelijke bedoeling om er een puinhoop van te  maken. Maar als je de resultaten van sommige organisaties of bedrijven ziet dan zou je het tegenovergestelde denken. Hoe komt het toch dat het met op zich bereidwillige mensen vaak niet lukt om de zaakjes perfect voor elkaar te krijgen?

Laten we eerst een kritisch naar ons zelf kijken.
Natuurlijk kunnen we de baas of het management de schuld geven. Zij organiseren het werk niet goed en daarom is het een puinhoop. Natuurlijk gebeurt dat. Wanneer je zeker weet dat je door incompetent management wordt aangestuurd ga daar dan zo snel mogelijk weg, want incompetent management brengt incompetente medewerkers voort. Alles wat goede medewerkers tot stand brengen wordt door incompetente managers teniet gedaan. Maar dit terzijde, we zouden naar onszelf kijken.
Ik stel een paar gewetensvragen:

• Ben je altijd op tijd op je werk?
• Ga je niet te vroeg weg?
• Maak je elke dag af wat je af had kunnen maken?
• Heb je een goed werktempo?
• Maak je je werk altijd helemaal af, geen losse eindjes?
• Communiceer je helder en zakelijk?
• Verknoei je geen werktijd met prive beuzelarij, roken, chatten, twitteren etcetera?
• Kom je je afspraken altijd na?
• Bereid je je voor op een vergadering?
• Als je niks op een bepaalde vergadering te zoeken hebt meld je je dan af?
• Beantwoord je zakelijke emails en overige correspondentie vlot?
• Ben je telefonisch altijd goed bereikbaar? Zo niet is er dan iemand anders die jou waarneemt?
• Klets je niet over anderen op je werk?
• Sta je een klant fatsoenlijk te woord en los je eventuele problemen snel op?
• Onthoud je je van alcoholica tijdens de lunchpauze?
• Let je goed op je persoonlijke verzorging en kleding?

Je kan dit lijstje nog wel langer maken denk ik, je snapt wel waar ik heen wil. Kijk eens hoeveel procent je van de vragen in positieve zin beantwoordt. Als het minder dan 60% procent is dan moet je je toch ernstig zorgen maken. 60% is helemaal geen hoge score, het past een beetje in de zesjes cultuur, net voldoende. Maar helemaal niet voldoende voor iemand die een beetje ambitieus is.

Doe wat je altijd doet, alleen een beetje beter.

Als je de vragen beantwoord hebt dan weet je wat je beter zou kunnen doen. Je hoeft de dingen niet radicaal anders te doen (meestal) maar alleen beter. Dat is voor niemand onbereikbaar. Als je basale zaken zoals in bovenstaande vragen staan, allemaal goed doet dan zal je merken dat je al een eind boven het maaiveld uitsteekt. Het is simpel, doe alles gewoon beter. Succes!

De Blinde Boogschutter

Bijna blinde handboogschutter bij Olympische top.

Dong-Hyun de bijna blinde boogschutter

De Koreaanse handboogschutter Dong-Hyun, die bijna blind is, verbeterde tijdens de Olympische spelen zijn eigen wereldrecord. Tussen de boogschutters met een uitstekende gezichtsvermogen nam hij een prominente plaats in. Hoewel hij zeer slecht ziet (10% van normaal) kan hij de kleuren van het doel onderscheiden en daar mikt hij dan met succes op.

De foto vond ik op de site van de blindenbibliotheek Dedicon

Zonder het brandende verlangen om boogschutter te worden zou het niet gelukt zijn.
Deze jongeman moet haast wel een enorme passie voor de boogsport hebben anders zou het hem met zijn handicap nooit gelukt zijn om wereldkampioen te worden. Hij is een voorbeeld voor allen die iets willen bereiken waarvan de omgeving zegt: "Joh, dat is niks voor jou, dat kan je niet". Wanneer je iets heel graag wilt moet je je niet teveel van het commentaar van anderen aantrekken. Ik herinner me dat ik vroeger als iel en schriel manneke graag wilde leren boksen. Toen ik na de eerste les volkomen uitgeput en verslagen in de kleedkamer zat, hoorde ik iemand over mij zeggen: "Zo, die zien we ook nooit meer terug". Zoiets moet je niet tegen mij zeggen en dus wierp ik me daarna met dubbele energie op de training en na een jaar was ik een redelijk goede bokser en geen iel manneke meer.
Laat je dus niet door anderen ontmoedigen.

Het loont wel de moeite om van je talenten gebruik te maken.
Deze column is niet primair bedoeld als een aanmoediging om juist die dingen te gaan doen waarvoor je geen uitgesproken talent hebt of die je door een handicap slechts met grote moeite zal leren beheersen. Als je dat wel wilt, doe dat dan vooral en laat je door niemand tegenhouden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het de moeite loont om voor jezelf te ontdekken welke talenten je hebt (voor het geval dat je dat niet weet) en die talenten te gebruiken. Het is een leuke en verrassende ontdekkingsreis. Denk je dat je geen talenten hebt? Daar vergis je je in. Ieder mens heeft tenminste één talent dat hij of zij kan ontwikkelen tot iets buitengewoons. Kijk maar naar de blinde boogschutter.

Dromen en verlangens

Wat hebben dromen en verlangens met elkaar te maken?

Wat het verlangen van Willy Sluyters was is wel duidelijk

Dromen, ik heb het over dagdromen, gaan meestal over dingen die je mooi en aantrekkelijk vindt. Een mooie man of vrouw, een vakantiereis, een mooie auto of zelfs een vaag gelukkig gevoel. Verlangens zijn dromen die je eigenlijk zou willen waarmaken. Het verlangen is wat concreter dan de droom. Het verlangen in jou wil zich verwezenlijken. Maar zolang je niets met het verlangen doet ben je in feite nog aan het dagdromen. Heerlijk hoor, er is niets mis mee maar het is goed om te bedenken dat je met actie een verlangen tot uitvoer kan brengen.

Het schilderij vond ik bij Simonis & Buunk

Verlangens omzetten in realiteit, gaat dat zomaar?
Soms wel, vooral als het voorwerp van je verlangen financieel binnen je bereik ligt, dan koop je het gewoon. Als jou verlangen uitgaat naar een bepaalde man of vrouw dan wordt het al een stuk moeilijker. Je probeert met haar in contact te komen en haar voor je te winnen. Dat lukt misschien niet meteen, maar het verlangen lijkt dan juist des te brandender te worden. Het meisje in kwestie wordt steeds begeerlijker, je kan er niet van slapen. Zolang je niet definitief en duidelijk bent afgewezen geef je het niet op. Sommigen accepteren zelfs een afwijzing niet en gaan door en ik heb wel eens gezien dat het dan toch lukte.
Zo is het met materiële zaken waarnaar je verlangen uitgaat ook. Je wilt voor jezelf beginnen, je droomt daar al een hele tijd van en op een dag begin je. Je merkt dan dat het toch niet zo gemakkelijk gaat als in je dromen. Maar als je verlangen sterk genoeg is ga je door en je overkomt de eerste moeilijkheden. Daarna zijn er weer obstakels maar je verlangen naar succes drijft je om ze op te ruimen. Totdat je je doel bereikt hebt.

Je moet het verlangen wel levend houden en koesteren.
Wanneer je aan de uitvoering van je verlangen begint dan loop je het gevaar dat die droom wordt ondergesneeuwd door allerlei werk en problemen. Als je niet dagelijks jouw verlangen voor ogen houdt en het idealiseert dan loop je de kans je motivatie te verliezen. Hoe onwaarschijnlijk dit ook klinkt, geloof me, het gebeurt. Kijk maar eens goed om je heen en zie mensen die vol enthousiasme ergens en begonnen en het niet lang daarna weer opgaven.

Houdt het verlangen in je brandend.

Een ongemakkelijk gevoel

Ben je volkomen op je gemak? Geen enkele onrust? Wat jammer nou toch!

Gele rijders van J.H. Geerlings

Een rare inleiding vind je ook niet? Maar toch heb ik er iets mee te zeggen. Als er helemaal niets is dat een klein beetje spanning veroorzaakt dan is de kans groot dat je mentale en materiële groei stilstaat. Wanneer je groeit dan doe je nieuwe dingen en je ontmoet nieuwe mensen en dat brengt op z'n minst een beetje spanning met zich mee. Kijk eens naar renpaarden die aan de start staan in afwachting van het startsein. Ze zijn gespannen, gereed om een grote prestatie te verrichten. Heel anders dan het paard van de schillenboer (een beeld uit mijn jeugd) dat suf staat te wachten totdat de baas naar het volgende adres gaat. Kijk eens goed naar je zelf en vraag je af waar je het meest op lijkt, op het renpaard of op het paard van de schillenboer? Vergeef me deze weinig flatteuze vergelijking maar het maakt wel duidelijk wat ik bedoel.

Het plaatje heb ik hier gevonden, klik hier

Wel gespannen? Hoe komt dat?

Voel je je wel gespannen dan is niet erg wanneer dat komt omdat je nieuwe dingen onderneemt. Je gaat voor het eerst parachutespringen. Je zou wel een ijskoude zijn wanneer je niet een beetje gespannen zou zijn. Of je gaat voor het eerst aan de slag in een nieuwe en uitdagende baan. Een zekere nervositeit is heel gewoon, niets om je druk over te maken.

Iets anders is het wanneer je gespannen bent omdat je al lang onder een zware druk staat. Dan moet je uitkijken en is het raadzaam om de druk op de een of andere manier te verminderen. 

Helemaal geen spanning?

Dat kan een teken zijn dat je aan een nieuwe uitdaging toe bent. Helemaal geen spanning in je werk kan op sleur duiden. Wanneer je daar gelukkig mee bent dan is dat prima. Als je er eigenlijk niet tevreden mee bent dan ligt de oplossing bij jezelf. Je moet gewoon in beweging komen. Hoe en wat? Dat moet je zelf uitzoeken. Deze column is alleen bedoeld om je te prikkelen om stappen naar persoonlijke groei te zetten. Succes!

Tolerantie in de Islam

De blasfemie-wet in Pakistan.
Als je in Pakistan van blasfemie wordt beschuldigd dan loop je het risico ter dood te worden veroordeeld. De laatste tijd overkomt dat veel Christenen in Pakistan. Men heeft bijvoorbeeld een probleem met een Islamitische buurman (bijvoorbeeld over een huis of een stuk grond) en deze beschuldigt de Christen buurman van blasfemie. Bewijs hoeft hij niet te leveren want volgens de Islamitisch recht is het getuigenis van een Moslim man twee keer zoveel waard dan dat van een vrouw, Christen of Jood. Nadat de Christen buurman een kopje kleiner is gemaakt ontfermt de Moslim buurman zich genadiglijk over zijn huis of stuk grond.

Dit keer heeft mijn column geen bijpassend plaatje want ik kon voor deze krankzinnigheid geen geschikte afbeelding vinden.

Zelfs zwakbegaafden zijn niet veilig.
Recentelijk is er oproer ontstaan over een zwakbegaafd Christenmeisje, lijdend aan het syndroom van Down, dat een koran verbrand zou hebben. Dit gerucht veroorzaakte hevige onlusten. Het meisje is gearresteerd en de ouders van het meisje zijn om hun 'eigen veiligheid' in verzekerde bewaring gesteld.
Politici durven deze krankzinnige wetgeving niet aan te pakken. De laatste Pakistaanse politicus die er over begon is daarna vrij snel vermoord.

Een ander geval.
Asia Bibi, een Pakistaanse Christin, is een paar jaar geleden wegens godslastering ter dood veroordeeld. Haar beschuldigers zijn Moslims die iets tegen haar hadden. Ze ontkent het maar haar getuigenis is niets waard want ze is een vrouw en nog Christen ook. Het vonnis is nog niet ten uitvoer gebracht. Mocht ze vrijgelaten worden dan staan er een paar oprechte en trouwe moslimbroeders klaar om haar alsnog ter dood te brengen. Deze lieden met hun luidkeels uitgesproken intentie lopen gewoon vrij rond.

Oproep aan Nederlandse Moslims.
Ben je een Nederlandse Moslim en ben je net als ik verontwaardigd over deze rechtsverkrachting in Pakistan in de naam van de Islam, dan roep ik je op om de afkeuring van de blasfemie wet te laten blijken. Bijvoorbeeld door commentaar op dit artikel te leveren of het te retweeten.

Ouwe troep die je belemmert

Veel mensen verzamelen troep.

Sjouw geen oude troep me je mee

Ik ben er zo een. Ik gooi niet gauw iets weg. Het gevolg is dat in ons huis heel wat rommel te vinden is. Niet dat ik graag vast houd aan dingen maar ik vergeet ze gewoon op tijd weg te gooien, totdat ze me in de weg gaan liggen en ik dan rigoureus opruiming houd. Gelukkig is dat in mijn hoofd niet zo. Vervelende gebeurtenissen en ergernissen ben ik snel weer vergeten. Ik vergeet ze bijna opzettelijk, reeds lang is het een gewoonte om zulke dingen achter me te laten en op den duur is het een automatisme geworden.

Veel mensen herinneren zich de verkeerde dingen, ze bewaren oude troep.
Het onthouden van ondergane beledigingen en onheuse behandelingen is als het meezeulen van oude troep. Je hebt er niets aan en het meedragen van dood gewicht vermoeit je alleen maar. Als je last hebt van vervelende dingen uit het verleden, probeer ze te vergeten. Zoek desnoods professionele hulp. Zorg dat je er vanaf komt.

Nare ervaringen uit het verleden zijn geen excuus voor falen in het heden.
Soms lijkt het erop alsof iemand zich verschuilt achter dingen uit het verleden. Kan ik het helpen dat ik ontslagen ben? Ik heb nu eenmaal geen goede opleiding gehad. Mijn vader was een alcoholist (een voorbeeld, niet mijn eigen vader). De pastoor kon zijn handen niet thuis houden. Dit soort zaken worden vaak als een verklaring gebruikt voor het feit dat de zaken nu niet goed lopen.
Er zijn natuurlijk extreme ervaringen die zware trauma's achterlaten, dan is professionele hulp noodzakelijk. Daar heb ik het niet over. Ik bedoel de neiging om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen en zich achter het verleden te verschuilen. Mocht je dat bij jezelf herkennen, doe er dan iets aan want zo'n houding belemmert je enorm. Kijk vooruit en laat je niet ophouden door rommel uit het verleden.

5 vragen voor planmatig werken en leven

Dit is onbedoelde plagiaat.

The Duke of Wellington
Een veldheer die wist wat hij wilde en planmatig te werk ging

Jaren geleden schreef ik uit een boek of een artikel 5 vragen over in mijn Time Manager Organiser. Ik weet niet meer wie de auteur is maar de vragen zitten zo'n beetje in mijn hoofd gegrift alsof ik ze zelf bedacht heb. Ik heb ze regelmatig met anderen gedeeld die er hun voordeel mee deden. Nu geef ik ze aan jou door en ik hoop dat je er ook wat aan hebt. Hier komen ze, het commentaar is uiteraard van mijzelf:

1. Weet u waar u heen wilt?
Een simpele maar essentiële vraag. Iemand kan z'n hele leven werkend doorbrengen zonder zich af te vragen wat hij of zij zelf wilt. Wanneer je in een bedrijf of organisatie werkzaam bent is het heel gemakkelijk om deze vraag te ontlopen. Je route lijkt keurig uitgestippeld, maar is het de route wel die jij graag wilt of schik je jezelf in het geijkte patroon? Misschien wil je de uitgestippelde route wel van harte volgen, dat is prima als je er maar over nagedacht hebt. Het zou jammer zijn wanneer later blijkt dat je liever iets anders had willen doen.

2. Heeft u een plan gemaakt?
Goed, je hebt nagedacht en je weet nu wat je wilt. Wanneer je de wens niet vertaalt naar een plan dan blijft het bij dagdromerij. De duke of Wellington was een veldheer die zich planmatig met de kleinste details bezig hield en ook voorzieningen trof voor eventuele tegenvallers. Hij plande zijn succes. Hoever of je in je plannen moet gaan bepaal je zelf. In zijn algemeenheid zou ik zeggen dat je 2 niveaus  diep moet plannen. Je plant de hoofdlijnen en daaronder de acties die genomen moeten worden.

3. Bent u daadwerkelijk begonnen?
Dit is een super belangrijke vraag. Men blijft vaak in plannenmakerij steken (om maar niet te hoeven beginnen denk ik stiekem). Je herkent dat aan termen als vooronderzoek, voorbereiding, detailplanning etc. Ik zeg niet dat ze onnodig zijn maar het moet niet te lang duren. Begin zo snel mogelijk.

4. Heeft u de juiste stappen ondernomen om uw doel te bereiken?
Punt 1 tot en met 3 zijn afgehandeld en men begint voortvarend. Binnen de kortste keren zit men tot over de oren in het werk en wordt men er door meegezogen. Het mooie plan en de doelstellingen raken op de achtergrond. Kijk dus regelmatig of je nog op koers ligt. Hou de voortgang bij, dat houdt de moed erin.

5. Heeft u al over een volgend doel nagedacht?
Je hebt het geplande doel in zicht en het wordt dus tijd om over een volgend doel na te denken. Zou houd je de planmatige cyclus van vraag 1 t/m 5 in constante beweging. Je bereikt doelen met de regelmaat van een klok.

SUCCES!

Emile Roemer, pro en contra

Emile doet een stevige uitspraak.

Emile Roemer

Roemer verklaarde dat hij zich (als premier) niet perse aan de 3% afspraak zou houden en dat hij een eventuele boete niet zou betalen. Hij deed dat in krasse bewoordingen (over my dead body) maar dezelfde dag nuanceerde hij dat weer en trad terug in de politieke correctheid.

Pro Roemer.
Roemer werd meteen verguisd als een onverantwoordelijke anti-Europa fanaat en riep men ach en wee over de kwalijke gevolgen van zijn uitspraken. Toch is het helemaal niet onverstandig wat hij voorstelt. Hij wil de economie stimuleren en de bezuinigingen over een langere periode uitsmeren. Volgens Roemer (en hij staat daarin niet alleen) is het juist contraproductief om nu zo streng te bezuinigen en draaien we het fragiele herstel meteen weer de nek om. Hij is niet tegen bezuinigingen maar wil er wat langer over doen.

Dat hij zich zo krachtig uitdrukte is alleen maar te prijzen. De kiezer is het politiek correcte geleuter van de gevestigde orde beu, omdat daar niets uit voort komt. Door heel duidelijk te stellen wat hij wil brengt Roemer weer dynamiek in het debat en zet hij het Europa vraagstuk weer helder op de agenda. De hersenloze Europa karavaan die maar door blijft draven, moet een keer tot staan worden gebracht. De uitspraken van Roemer kunnen daarbij helpen. Hij bewijst Europa (inclusief de Unie) juist een dienst.

Contra Roemer.
Roemer maakte een kapitale fout door zijn radicaal verwoordde standpunt weer te nuanceren. Hij keek iets te ver in de toekomst en kreeg toen koude voeten. Bang om later als premier door de rest van Europa gedwongen te worden om zijn radicale standpunt weer in te slikken, haastte hij zich nu om zijn uitspraken te nuanceren en daarbij de angel er uit te halen.
Wat is hier nu fout aan? Wel, het staat nog helemaal niet vast dat hij ooit premier wordt en de kans dat hij later zijn woorden weer moet inslikken is niet zo groot. Als hij wel premier wordt dan staat het helemaal niet vast dat Europa hem kan dwingen om de boete te betalen. Als het puntje bij het paaltje komt dan zou hij zijn poot stijf moeten houden. Laten we maar eens zien wie de sterkste zenuwen heeft. Nu heeft hij bij voorbaat de strijd al verloren. Dom Emile, dom!

Conclusie.
Het lijkt erop dat Roemer niet in staat zal zijn om zijn rug tegenover Europa recht te houden. Als hij in dit vroege stadium zijn Euro-kritiek al gaat matigen dan valt te vrezen dat er van zijn ferme uitspraken niets terecht komt. Wil men Europa beteugelen dan is Roemer niet de sterke man.

Wanneer ben je verslagen?

Je bent pas verslagen wanneer je toegeeft dat je verslagen bent.

De Pruisische strateeg Carl Phillip Gottlieb von Clausewitz

De 19de eeuwse strateeg Von Clausewitz stelde dat de vijand pas verslagen is als hij zelf denkt dat hij verslagen is. Zolang de vijand daar niet van overtuigd is blijft hij vechten. Wanneer ben je zelf verslagen? Je onderneemt iets en het lukt niet meteen. Als je het bij de eerste pogingen opgeeft dan ben je verslagen. Ga je door totdat je de problemen overwonnen hebt dan heb je gewonnen.

Wat valt hieruit te leren?
Bij voetbalwedstrijden en andere sporten is het volkomen duidelijk wie er gewonnen heeft en wie verloren. Het scorebord laat daar geen enkele twijfel over bestaan. In het werkelijke leven is dat iets anders. Dan is winnen of verliezen vaak een kwestie van perceptie. Twee mensen kunnen onafhankelijk van elkaar iets ondernemen. Wat ze doen is ongeveer gelijk en ze ondervinden dezelfde problemen. De ene persoon ziet enorm tegen de problemen op en gaat bij de pakken neerzitten, maar de ander ziet de problemen als oplosbaar en zet door en brengt de onderneming tot een goed einde. Wat we hieruit kunnen leren is dat problemen niet altijd een absolute zwaarte hebben. Het hangt vaak af van degene die ze bekijkt of ze zwaar zijn of niet.

Je loopt tegen grote problemen aan, wat dan?
Het is belangrijk om te beseffen dat de problemen zo groot zijn als jij denkt dat ze zijn. Dat jij ze als onoplosbaar ziet wil nog niet zeggen dat ze onoplosbaar zijn. Geef het dan ook niet meteen op. Praat eens met iemand anders, die kan je helpen om het in een ander licht te zien.
Kan je dan nooit iets opgeven? Jawel, het zal heus wel eens voorkomen dat er werkelijk niets anders op zit dan te erkennen dat het niet lukt. Maar doe dat nooit voordat je de zaak aan alle kanten bekeken hebt en raad en hulp van anderen gevraagd hebt. In de meeste gevallen loont het om door te zetten.
Geef nooit iets op in een bui van moedeloosheid, je ziet het dan niet meer helder.
Ga door totdat je wint!

Fatalisme, weg ermee!

Fatalisme in vele gedaanten.

De mens als speelbal van de golven.
Fatalisme of juist niet? Om over na te denken.

Fatalisme is de gedachte dat de mens geen invloed kan uitoefenen op zijn eigen lot. Alles ligt vast, in de sterren, in de wil van God of Allah of in het persoonlijke vlak: ik ben nu eenmaal zo; of als je voor een dubbeltje geboren bent wordt je nooit een kwartje. Een andere vorm is de gedachte dat deze wereld op het punt staat ten onder te gaan of dat Europa zal afzakken tot beneden het peil van ontwikkelingslanden. Je hebt het idee nu wel te pakken en je kunt het zelf eindeloos uitbreiden denk ik.

Wat je ook gelooft, je eigen verantwoordelijkheid blijft.
Iedereen beseft dat het leven eindig is. Bijna iedereen handelt of het niet zo is. Dat lijkt inconsequent maar dat is het niet. De meeste mensen beseffen bewust of onbewust, dat ze de hen toegemeten tijd moeten gebruiken. Niemand denkt: ik ga toch dood dus laat ik maar in een stoel gaan zitten en afwachten tot het komt. De meeste mensen doen min of meer nuttige dingen, anderen houden zich met schadelijke zaken bezig maar de meeste mensen doen wat. De enige onafwendbare zekerheid is dat het leven eindig is. Wat je er mee doet is jouw verantwoordelijkheid. Er zijn natuurlijk zaken waarop je geen invloed kunt uitoefenen maar het is jouw keuze hoe je daar mee omgaat. Een actieve vulkaan zal zeker een keer tot uitbarsting komen, dat kun je niet tegenhouden. Je kan er wel voor kiezen om niet in de buurt van die vulkaan te gaan wonen.

Dingen binnen jouw invloedssfeer liggen niet vast.
Ranomi Kromowidjojo en andere topsporters hebben gouden medailles gewonnen omdat ze daar keihard voor getraind hebben en het beter deden dan de anderen. Niet omdat dit van te voren vastlag. Als ze niet getraind hadden dan hadden ze zeker niet gewonnen. Het feit dat ze gewonnen hebben is grotendeels te danken aan de keuze die ze zelf gemaakt hebben voor een carriere  in de sport.

Jouw toekomst ligt grotendeels in je eigen handen.
Wat er in de toekomst met jou gebeurt is voor een groot deel afhankelijk van de keuzes die je nu maakt. Je kan er voor kiezen om ernst te maken met je studie, dat zal later resultaten opleveren. Je kan er voor kiezen om te de hele tijd te gaan zitten blowen of bier te drinken, dat loopt niet uit op een schitterende carriere. Je bepaalt zelf wat je nu doet en dat heeft gevolgen voor later. Niemand anders dan jij zelf is daar verantwoordelijk voor. Denk dus goed na over wat je nu doet.

Wees moedig

Angst belemmert je vooruitgang en ontwikkeling.

James Cook, ontdekkingsreiziger
een inspirerend voorbeeld
voor nieuwsgierige en ondernemende mensen

Angst voor nieuwe dingen, een andere baan, ander werk, andere omgeving is begrijpelijk. De meeste mensen houden graag vast aan zekerheden, aan dingen die bekend zijn. Het is natuurlijk veilig, als je nooit een berg beklimt dan zal je nooit naar beneden storten. Maar dat zogenaamde veilige en comfortabele gevoel wanneer je niks nieuws onderneemt, is een illusie. Of je nu stil zit of actief bent, er kan altijd wel iets gebeuren. Je werkt jaren bij hetzelfde bedrijf en je denkt veilig je pensioen te halen, wat gebeurt er: het bedrijf gaat failliet. Ik kan natuurlijk wel even doorgaan met akelige voorbeelden en je dag verpesten maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Stil blijven zitten uit angst voor nieuwe dingen beschermt je niet voor gevaar en je benadeelt daarmee uiteindelijk jezelf want het belemmert je vooruitgang en ontwikkeling.

Als plaatje nam ik James Cook. Pessimisten kunnen natuurlijk wijzen op het feit dat Cook door wilden is vermoord. Optimisten zullen zeggen dat hij in ieder geval niet in de wieg is gestorven en dat hij een buitengewoon boeiend en avontuurlijk leven heeft gehad. James Cook blijft inspirerend!

Wees moedig en durf iets nieuws te doen.
Wanneer je iets nieuws onderneemt, iets wat je nog nooit eerder hebt gedaan, dan betreedt je onbekend terrein. Dat is natuurlijk betrekkelijk want als je iets nieuws onderneemt dan bereid je je voor door er bijvoorbeeld over te lezen of te praten met mensen die het al eerder hebben gedaan. Op die manier is het dus niet meer helemaal nieuw. Maar ook als je volkomen onverwachts in iets nieuws belandt hou dan je hoofd koel en laat je niet gek maken en bekijk de zaak rustig. Je zal zien dat je dan snel je weg weet te vinden. Uit eigen ervaring kan ik je verzekeren dat dit zo is. Als ICT consultant ben ik vaak van de ene op de andere dag in een project terechtgekomen op een gebied dat volkomen nieuw voor mij was. In het overgrote deel van die gevallen ben ik er succesvol uitgekomen. Een heel enkele keer ging het mis, maar ja wie is er perfect? Wees dus niet bang voor nieuwe dingen en nieuwe mensen. Als je die met een open blik en kalm tegemoet treedt gaat het vrijwel altijd goed.

Waarom zou ik iets nieuws willen ondernemen, het gaat toch goed?
Natuurlijk, je bent niet verplicht om iets nieuws te gaan doen, het is helemaal aan jou om te bepalen of je liever blijft zitten waar je zit. Als je even kritisch om je heen kijkt dan moet je zien dat we in een sterk veranderende wereld leven. Niets is zeker behalve de zekerheid dat er dingen in je leven zullen gaan veranderen. Het is toch echt beter dat je jezelf went aan veranderingen door ze zelf ter hand te nemen en niet te blijven wachten totdat ze je onverwacht en tegen je zin overkomen. Wordt wakker, blijf wakker en wees moedig!

Feodaal belastingstelsel

Wij zijn een democratie maar ons belastingstelsel is feodaal.

Marinus van Reymerswaele,
De Tollenaar (belastingambtenaar)
Let op de magere belastingbetalers!

Nederland is een democratie, hoe we ook kunnen mopperen op ons land, dat feit is niet te ontkennen. Prins Claus zei ooit: "Nederland is in feite een republiek met een erfelijk staatshoofd." Inderdaad, we zijn monarchistische republikeinen. Onze ontstaansgeschiedenis is republikeins en sinds mensenheugenis is Nederland democratisch. Ons koningshuis is niet meer dan een toefje slagroom op een taart. Zolang we dat leuk vinden is het prima. Toch zitten we opgescheept met een door en door feodaal belastingstelsel, waar niets democratisch aan is.

Hoezo is ons belastingstelsel feodaal?
In vroegere tijden regeerden in heel Europa feodale heersers, koningen, keizers en andere zelfbenoemde leiders. Die hadden voor de instandhouding van hun macht geld nodig en ze bedachten allerlei soorten van belastingen om aan geld te komen. Tsaar Peter de Grote in Rusland liet zelfs belasting op baarden heffen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat het hem in dit geval niet primair om geld ging maar hij wilde de baarden uit het straatbeeld verwijderen om zijn land een moderner aanzien te geven. De reden voor de rommelige en ondoorzichtige wijze van belastingheffing is het aloude motief van verdeel en heers. Door dat feodale principe wordt ons belastingstelsel tot op de dag van vandaag bepaald. Het hoort volstrekt niet in een democratie thuis.

Het verdeel en heers principe van ons belastingstelsel.
Wij betalen via veel verschillende soorten belasting geld aan de staat. Inkomstenbelasting, omzetbelasting, vennootschapsbelasting, successierechten, het kwartje van Kok, accijns op drank, sigaretten en brandstof, extra belasting bij de aankoop van een nieuwe auto, belasting op het gebruik van een auto van de zaak, dividendbelasting, belasting zware motorrijtuigen, schenkbelasting, assurantiebelasting en nu heb ik het niet eens over de gemeentelijke belastingen en de heffingen van provincies en waterschappen.

Het gevolg is dat niemand een flauw idee heeft hoeveel belasting hij of zij betaalt en dat is precies de bedoeling. We mogen helemaal niet weten hoe groot de belastingdruk is anders zouden we massaal in opstand komen. Het geraffineerde van dit stelsel is dat het telkens een andere groep treft. Op die manier kan je het volk stapje voor stapje blijven uitmelken zonder dat er veel rumoer ontstaat. Deze slinkse praktijk is feodaal en hoort helemaal niet in onze democratie thuis.

Hoe zou het dan anders moeten?
Het belastingstelsel zou volkomen transparant moeten worden gemaakt en daarom sterk vereenvoudigd moeten worden. Ik denk aan de volgende belastingen:
- inkomstenbelasting met een gelijk percentage voor iedereen, belastingvrije voet voor armen, geen     aftrekposten. Met een maatschappelijk aanvaardbaar percentage.
- omzetbelasting
- vennootschapsbelasting, huidig tarief handhaven om de bedrijven niet de nek om te draaien.
- wegenbelasting als opslag op de brandstofprijs
Geen gemeentelijke, provinciale en waterschap-belastingen.
AOW premies en zorgpremies handhaven.

Maar dan komt er toch veel te weinig geld binnen?
Ja, maar dat is nu juist de bedoeling. Alle stiekeme vormen van belastingheffing zijn weg. Moet er werkelijk meer geld bij dan zou dat met een referendum door het volk moeten worden goedgekeurd.
Alleen dan hebben we een echte democratie.

Dure auto. waardeloos slot

Een verbazingwekkend bericht.

Deze heeft geen electronisch slot (vermoed ik)

Gisteren zag ik het bericht dat de digitale sloten waarmee auto's tegenwoordig zijn uitgerust, zijn te kraken. Een paar slimme studenten demonstreerden hoe gemakkelijk of dat ging. De truc die ze bedacht hadden was natuurlijk niet gemakkelijk maar ze bewezen dat het kon. Als zij het kunnen dan kunnen misdadigers het ook heel snel. We hoeven daar echt niet lang op te wachten.

Wat is nu het verbazingwekkende?
Het werkelijk verbijsterende aan dit bericht was de mededeling dat het sinds de jaren 90 al bekend was dat de gebruikte software tekort schiet. Dat was aan de Nederlandse fabrikant bekend en ook de autofabrikanten wisten het. Toch ging men door met het gebruiken van een verouderde en ondeugdelijke chip, terwijl een goede en moderne chip voorhanden was. Die is natuurlijk een beetje duurder, in de orde van grootte van enkele euro's. Wat een onbegrijpelijke kortzichtigheid om een dure auto uit te rusten met een waardeloos slot.

De econoom speelde hen parten.
Er is natuurlijk wel een reden voor het gebruik van een goedkopere chip. Stel dat een grote autofabriek een miljoen auto's produceert die allemaal een electronisch slot hebben, Dan is een prijs verschil van 3 euro al een winst van 3 miljoen euro. Deze wijze van redeneren (die je ontzettend veel tegenkomt) is uitermate kortzichtig zoals nu blijkt.

De reactie van de fabrikant.
De woordvoerder van de Nederlandse fabrikant van de chip gaf  toe dat de ondeugdelijkheid van de chip hen reeds lang bekend was. Hij bevestigde dat er een betere chip voorhanden is. Dat de autofabrikanten aan de ondeugdelijke chip de voorkeur gaven was hun eigen verantwoordelijkheid, aldus de woordvoerder, die daarmee alle aansprakelijkheid afwees.
Dat is natuurlijk onzin, als je weet dat een product ondeugdelijk is en je hebt een goede vervanger dan neem je het ondeugdelijke product uit de handel. Maar hun eigen econoom zal wel uitgerekend hebben dat het veel winstgevender was om een tijdje met de oude rotzooi door te gaan. Weer diezelfde domme kortzichtigheid van overigens hoogopgeleide mensen.

Moraal van het verhaal.
Laat je niet door winstpotentieel verblinden. Kijk altijd naar de kwaliteit en geef die voorrang, ook in je eigen persoonlijke leven.

Doe wat je graag wilt doen.

Ben je gelukkig met wat je nu doet?

De brouwers hebben er zin in

Als je daar volmondig ja op kunt zeggen dan ben je een gelukkig mens. Eigenlijk is dit stukje dan niet voor jou bedoeld. Het kan ook zijn dat je de baan die je nu hebt een beetje plichtmatig uitvoert. Je bent er in gerold omdat je nu eenmaal een baan moet hebben. Je bent blij als de werkdag weer om is en je ziet reikhalzend uit naar het weekeinde en naar de vakantie. Kortom, het werk maakt je niet gelukkig. Dat is geen gezonde toestand. Niet alleen neemt het werk een groot deel van je dagelijks leven in beslag, maar een eventuele negatieve invloed van je werk strekt zich ook uit over je persoonlijke leven.

Je werk bevalt je niet, wat te doen?
Voordat je naar ander werk gaat zoeken is het verstandig om eerst maar eens uit te zoeken waarom het werk je niet bevalt. Kijk dan eerst naar je zelf en wees eerlijk. Doe je je werk goed? Of maak je er een potje van? Als dat het geval is dan is dat een probleem dat je je leven lang met je mee blijft slepen wanneer je er niets aan doet. Een andere baan helpt niet. Laten we een voorbeeld nemen. Je werkt achter de kassa van een supermarkt. Het is werk beneden je niveau en je verveelt je kapot. Die klanten zijn ook al van die vervelende zeurpieten. Logisch dat je dan chagrijnig bent, wie zou dat niet zijn? Ligt het aan het werk of ligt het misschien toch bij jezelf? Ik denk het laatste. Wat voor baan je ook hebt, je kan er altijd iets van maken. Denk maar aan de aardige kassiere die voor iedereen een vriendelijk woord heeft. Het werk kan eentonig zijn maar zij brengt er aardigheid in. Ze doet dat zelf en ik wed dat ze niet door het werk belast wordt. Wanneer die kassiere een betere baan zoekt en ze krijgt er een dan is de kans heel groot dat ze het daar ook naar haar zin zal hebben. Haar attitude is goed.

Oké, je attitude is goed en hoe nu verder?
Als je een positieve instelling hebt dan is er al heel wat gewonnen. Je hebt nog steeds een saaie baan en je wilt iets beters. Hoe pak je dat aan? De eerste stap is om je huidige baan tot in de perfectie te beheersen. Kijk naar alle aspecten van je werk en denk na hoe je die nog beter zou kunnen doen.
Het zou me niets verbazen wanneer je dit een vreemd advies vindt. Het is ook een beetje tegendraads, maar met een reden. Wanneer je je huidige werk perfect doet en meer doet dan dat er van je verwacht wordt, dan valt dat op, dat kan ik je garanderen. De kans is heel groot dat een nieuwe en betere baan zich als het ware zelf aandient. Geloof me, dat gebeurt! Bovendien is het streven naar perfectie in je huidige baan een uitstekende voorbereiding voor je volgende baan. Je hebt je positieve attitude vertaald naar excellent werken. Je zult dan zeker slagen.

De € en de slag bij Austerlitz

Het verband tussen de Euro en de slag bij Austerlitz.

Napoleon tijdens de slag bij Austerlitz

Dat verband is er natuurlijk niet maar toch zie ik iets gemeenschappelijks in het gedrag van de Europese leiders in de euro crisis en dat van de Russisch-Oostenrijkse legertop bij de slag bij Austerlitz in 1805. De overeenkomst viel mij op bij het lezen van Oorlog en Vrede van Leo Tolstoj, waarin het verloop van de slag op uiterst boeiende wijze wordt beschreven. Het is geen historisch verslag maar biedt voldoende basis om daar een vergelijking aan te ontlenen.

De Russisch-Oostenrijkse legertop.
Die bestond uit Russische en Oostenrijkse generaals, de jonge keizers van Rusland en Oostenrijk waren bij het slagveld aanwezig en hoewel ze de troepen niet persoonlijk aanvoerden, oefenden ze op een cruciaal moment toch een fatale invloed uit. De geallieerden bevonden zich op het plateau van Pratzen en de Fransen waren gelegerd in de heuvels tegenover hen. Tussen beide legets liep een lager gelegen riviertje. De geallieerden waren in de overmacht en bevonden zich op een strategisch betere positie. Op de avond voor de slag werden aan de geallieerde kant gedetailleerde en complexe marsorders voor de slag uitgeschreven zonder dat men precies wist wat de Franse opstelling was. De enige die er zich tegen verzette was generaal Koetoezov maar hij delfde het onderspit.

Het verloop van de slag.
De geallieerden begonnen vroeg in de morgen met het oprukken van de troepen. Er was nog weinig licht en in vallei die de partijen scheidde hing een zware mist. Aan de linkerflank van de geallieerden kwam men al vrij snel in contact met de Fransen. Die maakten daar een hoop kabaal om de indruk te wekken dat van die kant de aanval zou komen. Iets dergelijks gebeurde ook aan de linkerflank. De geallieerde versterkten beide flanken ten koste van het centrum. Men ging hoofdzakelijk op de geluiden en berichten af want de mist belemmerde het zicht.  De oude en voorzichtige generaal Koetoezov had de troepen in het centrum een eind laten oprukken maar liet ze een eind voor de mist halthouden en wachtte totdat alle colonnes gearriveerd waren. Ondertussen kwamen de beide jonge keizers aan galopperen en wonden zich op over het trage optreden van generaal Koetoezov. Onder druk van tsaar Alexander gaf Koetoezov het sein voor de aanval. Ondertussen was de Franse hoofdmacht die zich precies voor het verzwakte centrum van de geallieerden bevond, ongemerkt de vallei overgestoken en gingen tot de aanval over, juist nadat de Russen in beweging waren gekomen. De schrik onder de Russen bij deze totaal onverwachte aanval was groot en er brak in het centrum een algehele paniek uit. De slag was toen al verloren.

Waar zitten de overeenkomsten met onze huidige leiders?

Generaal Koetoezov tijdens de slag bij Borodino

De geallieerden onderschatten de tegenstander. Onze leiders hebben het Griekse probleem onderschat en lijken ook het Spaanse probleem te onderschatten. Griekenland heeft in vergelijking tot het geheel maar een heel kleine economie die wij gemakkelijk kunnen opvangen, zo heette het nog geen jaar geleden.
De geallieerden schreven gedetailleerde en complexe marsorders uit zonder te weten wat de Franse opstelling was. Komt u dit soort onbegrijpelijke onbenul niet vreselijk bekend voor? Men creëerde destijds de euro zonder te letten op de discrepantie tussen de Noord-Europese en Zuid-Europese economieën. Dat komt ons nu duur te staan.
Bij de planning van de slag werden de meningen van Koetoezov en anderen die tot voorzichtigheid maanden, min of meer weggehoond. Komt u dat niet bekend voor? Euro-sceptici zijn vanaf het begin weggezet als achterlijke idioten die nergens benul van hadden. Achteraf blijken ze gelijk te hebben gehad.

Hoe liet het verder af?
 De verguisde generaal Koetoezov kreeg later het opperbevel toen Napoleon Rusland binnenviel. Koetoezov liet het leger van Napoleon zichzelf doodlopen in de eindeloosheid van de Russische steppen en lokte ze in de val van de barre winter. Hoewel Koetoezov enkele veldslagen leverde werd het leger van Napoleon vooral door de omstandigheden verslagen.
Het is te hopen dat er in Europa een Koetoezov opstaat die ons uit de misere leidt en niet erin zoals men nu doet.

De machteloosheid van de macht

De rustige generaal.

Prins Pjotr Ivanovitsj Bagration

In Oorlog en Vrede beschrijft Leo Tolstoj hoe in de chaos van een veldslag Generaal Bagration de rapporten van nerveuze officieren rustig aanhoort en ze beantwoordt met commentaren als Uitstekend---, Dat is goed... Juist, u ziet het goed, ga in de aanval. Hoewel hij eigenlijk geen enkel concreet bevel geeft, keren de commandanten kalm en vastberaden naar hun post terug en voeren ze uit wat ze als bevel dachten te hebben ontvangen.

De illusie van de macht.
Bagration, aldus Tolstoj, leidde zijn mannen niet actief maar bemoedigde ze en kalmeerde ze door zijn eigen rustige houding. Dat is zo ongeveer de enige invloed die een leider op zijn mannen heeft. Een veldslag heeft zijn eigen dynamiek en het doet er niet zoveel toe welke bevelen een generaal geeft. Dit is een bekend thema van Tolstoj die aan maatschappelijke woelingen een autonome dynamiek toekent. In zijn visie is uiteindelijk een man als Napoleon irrelevant omdat niet Napoleon de volkeren van West-Europa naar Rusland meevoert, maar werd Napoleon zelf door de onbestuurbare woelingen van de volkeren voortgestuwd. Ik geloof niet dat deze theorie als geheel houdbaar is maar er zit toch een interessant element in, namelijk de illusie van de macht.

In deze crisis is de illusie van macht gevaarlijk.
Deze tijden van crisis hebben iets in zich van de chaos van een veldslag. Nauwelijks ben je van de ene schok bekomen of de andere haalt je weer onderuit. Onze leiders, Rutte, De Jager, Merkel, Van Rompuy c.s. proberen zich te gedragen als de rustige generaal Bagration, maar het lukt ze niet echt de gemoederen te kalmeren. Waarom lukt ze dat niet?

Oostenrijkse cavalerie slag bij Hollabrunn 1805
(reenactment 2007) 

In het heetst van de strijd hadden de commandanten die onder Bagration dienden geen tijd en gelegenheid om zich een totaal overzicht te verschaffen, zij kenden alleen datgene wat zich voor hun gedeelte van het front afspeelde. Ze gingen er vanuit dat Bagration wel alles wist en zijn kalmte stelde hen gerust.

Hoe staat dit in verhouding tot onze crisis?
Dat is nu helemaal anders. Elke kiezer heeft in principe de mogelijkheid om zich een gefundeerd oordeel te vormen over de huidige crisis. Dat oordeel kan verkeerd zijn maar dat doet er niet toe, de kiezer heeft er allerlei bronnen op nagezocht en wat hem of haar aangaat is het oordeel gefundeerd. Wanneer een groot deel van de bevolking zeer kritisch staat tegenover de continuatie van het euro debacle, hebben de leiders gefaald. Zij hebben een belangrijk deel van het electoraat niet kunnen overtuigen van de juistheid van hun beleid.

Bagration leek te beseffen dat hij het ook niet wist en onthield zich dus van wilde ideeën en liet iedere commandant naar eigen inzicht handelen, waarbij voorop stond dat de Fransen zolang mogelijk moesten worden tegengehouden om de rest van het Russische leger de gelegenheid te geven om aan de omsingeling van de Fransen te ontsnappen. Dat lukte uiteindelijk.

Onze leiders lijken het ook niet te weten. Bagration stond in vergelijking met de huidige crisis in 1805 voor een relatief eenvoudige opgave: de Fransen ophouden zo lang als mogelijk was. Nu is het probleem oneindig veel complexer en onze leiders denken het te kunnen vangen in de slogan: de euro redden, koste wat kost. Dat is een gevaarlijke illusie.

Het verschil tussen goud en brons

Gewonnen en/of verloren.

Is ze niet mooi?

Gisteren zagen we de magistrale overwinning van Ranomi Kromowidjojo bij het zwemmen waarbij ze een gouden plak won, Een andere Nederlandse topsporter, de judoka Henk Grol, eindigde als derde en won een bronzen medaille. Het verschil in reactie was opvallend. Ranomi was voluit blij, met de nuchtere opmerking dat haar tijd iets beter had gekund. De reactie van Henk was verdeeld, bijna overwegend verdrietig omdat hij geen goud had gehaald en gelukkig toch nog een klein beetje blijdschap omdat hij uiteindelijk nog derde was geworden.

Beiden hebben grote moeilijkheden overwonnen.
In hun tijd van voorbereiding tot de spelen hebben beide atleten met grote tegenslagen te maken gehad. Toch bleven zij doorzetten en ziedaar het resultaat. Beide hebben bewezen dat zij in staat zijn om moeilijkheden te overwinnen. Toch was een groot verschil te zien. Ranomi lijkt er ontspannen mee om te gaan en is in staat om zichzelf in een wat bredere context te zien. Mooi was haar gebaar waarin ze de gouden plak als het ware aan het Nederlandse volk opdroeg en de manier waarop ze zichtbaar voluit het Wilhelmus meezong.

Henk heeft het er moeilijk mee.
Ook Henk is een sportman met een enorme drive. Zijn grootste strijd voert hij eigenlijk niet met zijn tegenstanders maar met zichzelf. Hij is enorm gericht op het behalen van de overwinning, dat is zijn kracht maar tevens zijn zwakte. Verliezen lijkt voor hem tot de onmogelijkheden te behoren. Hij geeft ook zelf toe dat hij niet tegen zijn verlies kan. Nadat hij gisteren een van zijn partijen verloren had wilde hij het ook opgeven en naar huis gaan. Gelukkig heeft zijn coach hem dat uit zijn hoofd weten te praten. Bij Henk lijkt het om alles of niets te gaan, hij maakt daardoor de indruk alsof hij op de rand van een psychische ineenstorting balanceert. Ik hoop dat zijn coach er in slaagt om hem wat meer ontspannen te laten leven zonder dat hij zijn drive verliest.

Moraal van dit verhaal.
Ga ontspannen met je doelen in het leven om. Streef naar goud maar wees gelukkig met brons. Ook dan behoor je tot de top.

Doe alles wat goed is

Een geweldig mooie aanwijzing.

Meisje met brede hoed - Cesar van Everdingen

Schenk aandacht aan alles wat waar is, alles wat edel is, alles wat rechtvaardig is, alles wat zuiver is, alles wat lieflijk is, aan alles wat eervol is, kortom aan alles wat deugdzaam is en lof verdient. Doe het en de God van de vrede zal met u zijn.
Dit zijn woorden van de apostel Paulus die hij schreef in zijn brief aan de Filippenzen ergens aan het begin van het vierde hoofdstuk. Paulus was een complexe denker en niet alles wat hij schreef is even gemakkelijk om te lezen, maar er zijn in zijn werk vele schitterende juweeltjes te vinden. Als je nog nooit iets van hem gelezen hebt, probeer het dan eens, bijvoorbeeld met de context van het bovenstaande citaat.

Kijk even om je heen en je ziet dat het waar is.
Wanneer ik een boos stukje over Griekenland schrijf dan is mijn hoofd niet vervuld van edele, rechtvaardige, zuivere en liefelijke gedachten, laten we eerlijk zijn. Het is geweldig als dan na zo'n oprisping (gisteren schreef ik over Griekenland) de andere dag geheel iets anders in je gedachten komt en het negatieve verdringt. Het gaat er om dat de basistoestand van je gedachten altijd positief is. Je kan uit je slof schieten, dat is menselijk, maar zorg er voor dat je weer in een positieve attitude terugkeert.

Stemming en attitude kan een keuze zijn.
Je kan niet tegelijkertijd vrolijk en verdrietig zijn, of lieflijk en boos en lelijk. De aanwijzing van Paulus is heel mooi in dit opzicht. Hij zegt: Schenk aandacht ..... Dat is dus een actieve stap. Je verlegt je aandacht naar alles wat waar is en alles wat lof verdient. Het resultaat is dat de God van de vrede bij u zal zijn.

Wanneer je niet in God gelooft dan hoeft dat geen belemmering te zijn om je aandacht op het goede te richten. Wanneer je dat doet dan maken negatieve gedachten plaats voor positieve gedachten. En laat je verbazen met de mooie dingen dat tot gevolg heeft. Het is een keuze. De beloning volgt.

Ik wens je, gelovig of niet, een liefelijke dag toe.

Moet Griekenland alles terugbetalen?

Griekenland zit in de puree, komt het er ooit uit?

Het Parthenon, symbool van verloren illusies?

Toen Griekenland deel ging uit maken van het Europese monetaire systeem, stond het er financieel slecht voor. Met een wisseltruc bedacht door Goldman Sachs werden de boeken van de Griekse staat mooi opgepoetst. Het behoeft geen uitleg dat Goldman Sachs daar winst mee maakte en de Grieken in feite nog erger in de puree kwamen, op papier leek het in orde en dus werd Griekenland tot de euro toegelaten. De Griekse regering heeft de zaak jarenlang onder het tapijt weten te houden door valse cijfers over hun staatshuishouding te publiceren. Onze regeringsleiders doen net alsof ze er nooit iets van geweten hebben. Als ik me goed herinner waarschuwde Frits Bolkestein nog tegen deelname van Griekenland en Italie.

Europa, wij dus, heeft het alleen maar erger gemaakt.
Europa gaf geld aan Griekenland om het land draaiende te houden en de rente op de bestaande schulden te kunnen betalen. Vanaf het begin van dit drama waren er al onheilsprofeten die riepen dat dit niet goed kon gaan en dat het weggegooid geld is. Minister De Jager repeteerde de mantra eindeloos dat we het geld vermeerderd met rente terug zouden krijgen.

Wat zouden de Grieken moeten doen?
De Grieken zouden ons een dienst bewijzen door te stoppen met terugbetalen en alle schuldpapieren in de prullenmand te gooien en te verklaren dat er wat hen aangaat geen schuld meer bestaat. Dat zou de eerste serieuze spaak zijn in het wiel van deze waanzinnige geldmachinerie die alle landen, ook ons, met torenhoge schulden opzadelt. Landen als Italie en Spanje staan voor meer dan 200 miljard euro garant voor het Europese steunfonds. Als ze er op aangesproken worden, dan moeten ze het geld zelf ook weer gaan lenen, tegen torenhoge rente. Snapt u deze waanzin nog?

Hoewel het op het eerste gezicht een ramp zou lijken wanneer Griekenland uit de euro stapt en zelf de schulden voor nul en generlei waarde verklaart, zou het wel eens het begin van de weg omhoog kunnen zijn. Het euro kaartenhuis stort dan ineen, dat is de prijs die voor de dwaling van de euro betaald moet worden. Herstel begint altijd met de waarheid onder ogen te zien.