Jouw woorden hebben kracht

Wat bedoel je hiermee?
De meeste woorden die we spreken lijken weinig betekenis te hebben. Ik bedoel het koetjes en kalfjes gepraat waarmee we op een neutrale wijze met anderen in contact blijven. "Mooi weer niet?". "Ja, maar ik vraag me af het droog blijft". Dit bedoel ik met neutrale conversatie.
Heel anders wordt het wanneer we onze woorden met een bepaalde bedoeling uitspreken. Dan kunnen ze een krachtige werking hebben. Zeg eens tegen iemand: "Wat ben jij toch een ontstellende zak!".
Ik garandeer je dat het uitwerking heeft. Een krachtige persoonlijkheid dient je van repliek, of negeert je gewoon (voor hem/haar besta je voortaan niet meer). Met een beetje pech kan je zelfs een pak slaag oplopen. Bij iemand die tegen een depressie aanzit kan zo'n opmerking desastreuze gevolgen hebben.

Wanneer je iemand een heel aardig compliment geeft dan is de reactie heel anders. Ik hoef dit niet verder uit te werken, je begrijpt me wel.

Woorden werken twee kanten uit.
Met het bovenstaande heb ik je natuurlijk niets nieuws verteld. Maar de woorden die je uitspreekt kunnen niet alleen een uitwerking op anderen hebben, ze komen uiteindelijk ook bij jezelf terug. Veel mensen lijken zich dat niet te realiseren maar toch is het een waarheid als een koe.
Als iemand constant negatieve taal uitkraamt wat denk je dat hij/zij daar uiteindelijk voor terugkrijgt? Een mooie baan? Veel goede vrienden? Een gelukkig gezin? Vrolijke kinderen? Dat geloof je toch niet? De negativiteit die iemand voortdurend produceert komt uiteindelijk een keer op diens eigen hoofd terug.

Hoe anders is het met mensen die consequent positieve gedachten uitspreken. Ik beweer niet dat ze immuun zijn voor narigheid, maar de kans is groot dat ze goede vriendschappen hebben, een goede baan, een gelukkig gezin en zo voorts. Vrijwel zeker voelen ze zich gelukkiger dan iemand die constant loopt te vitten.

Allemaal goed en wel, maar wat heb ik hieraan?
Iedereen die dit leest weet dit al, het is niets nieuws. Maar als je het gekrakeel om je heen hoort en ziet dan moet het toch duidelijk zijn dat veel mensen hier niet over nagedacht hebben wanneer ze hun mond opendoen of een tweetje wegsturen.

Jouw woorden hebben effect of je dat beseft of niet. Je hebt veel meer macht of invloed dan je denkt.
Bovendien kan je kiezen welke lading jouw woorden hebben, een positieve of een negatieve.
Is het dan niet de moeite waard om je woorden bewust te kiezen?

Lezende gevangen krijgen minder straf

Door lezen minder straf.
Ik las laatst een mooi berichtje: in Brazilië krijgen gevangenen 4 dagen strafvermindering voor elk boek dat ze gelezen hebben, met een maximum van 48 dagen per jaar gevangenisstraf. Een panel selecteert de boeken die ze mogen lezen. Ze krijgen 4 weken de tijd om een boek te lezen. Wanneer ze een boek uit hebben moeten ze een helder verslag zonder fouten schrijven van hetgeen ze gelezen hebben. Het idee is dat het lezen van boeken je blik verruimt en je met een grotere geestelijke bagage de gevangenis verlaat.

Een prachtig idee met alleen maar voordelen.

We zouden dat idee hier in Nederland onmiddellijk moeten overnemen. Veel negatief gedrag komt uit onwetendheid voort en gebrek aan eigenwaarde. Wanneer je gevangen aanmoedigt om te lezen dan verruim je hun blik. Vooral de gedachte om ze een helder verslag zonder fouten te laten schrijven is briljant, op die manier leren ze om hun gedachten helder op papier te krijgen en leren zo helder te denken.
Ik zou het ook willen uitbreiden met een programma om analfabeten te leren lezen en schrijven. Misschien zou het leren lezen en schrijven extra beloond kunnen worden.
Zo'n programma geeft gevangenen een zinvolle bezigheid en verrijkt ze. De kans is reëel dat ze na vrijlating beter in staat zullen zijn om een normaal leven te kunnen leiden.

Je hoeft geen gevangene te zijn om veel te lezen.
Uit mijn eigen ervaring weet ik hoe lezen je leven verrijkt. Ik moedig iedereen aan die dat nog niet doet, te gaan lezen. Probeer iedere dag een half uur een boek te lezen. Er is vast wel een openbare bibliotheek in de buurt waar je allerlei boeken kunt lenen. Als je moeilijk kunt kiezen, denk dan aan iets wat je graag doet, vissen bijvoorbeeld. Gegarandeerd dat er mooie boeken over vissen te vinden zijn. Begin met iets bekends en breid je keuze uit tot dingen die je niet kent. Er ligt in boeken zoveel kennis opgeslagen die je als het ware zo kunt oprapen.

Waarom zou je dat doen?
Dat is een vraag die voor je zelf moet beantwoorden. Als ik voor me zelf spreek dan kan ik zeggen dat het lezen mijn leven enorm heeft verrijkt. Het heeft me logisch leren denken. Ik kan veel meer dingen noemen maat dan gaat het al snel op opschepperij lijken. Één ding kan ik wel noemen, ik weet zeker dat ik niet in staat zou zijn geweest om elke dag een stukje te schrijven wanneer ik niets had gelezen.

Onmenselijk vreemdelingenbeleid.

Ons vreemdelingenbeleid faalt en is onmenselijk.
Het vreemdelingenbeleid is er ondermeer op gericht om illegalen het land uit te zetten. Dit lukt in onvoldoende mate. Wanneer de IND de procedure met een vreemdeling heeft doorlopen en men de persoon geen verblijfsvergunning kan geven maar ook niet kan uitzetten, dan zet men de vreemdeling het asielzoekerscentrum uit en sluit het dossier met de aantekening: Met onbekende bestemming vertrokken. Het gevolg is dat het vele tienduizenden vreemdelingen illegaal in ons land rondlopen. Minister Leers schatte hun aantal in juli 2011 op honderdduizend.
Deze mensen hebben geen status, geen werk, geen onderdak en zijn in feite rechteloos. In mijn eigen omgeving heb ik kunnen waarnemen tot welke wanhopige toestanden dit kan leiden. Het is een onmenselijk beleid.

Hoe moeten we dit dan oplossen?
Een oplossing voor dit probleem moet humaan zijn en tegelijkertijd snel en effectief. Als je een moment over deze eisen nadenkt dan besef je al gauw dat ze binnen een bureaucratisch en risicomijdend overheidsapparaat bijna niet met elkaar te verenigen zijn. Het moet dus op een onorthodoxe manier gebeuren.

Strenge grenscontrole.
Hier komt de eerste bittere pil: er moet een strenge grenscontrole komen, aan onze eigen grenzen wel te verstaan want op de grenzen van Spanje, Italie en Griekenland kunnen we geen enkele controle uitoefenen. Die grenscontrole moet er voor zorgen dat er geen nieuwe illegalen bijkomen. Als we dat niet doen dan krijgen we het probleem nooit onder controle. Pas als de grenscontrole op orde is beginnen we met de volgende fase.

Alle illegalen opnieuw in behandeling nemen en snel uitsluitsel geven.
We moeten alle illegalen oproepen zich te melden met de verzekering dat hun zaak eerlijk en binnen 6 maanden zal worden afgewikkeld. Van tevoren publiceren we de regels zodat de illegalen weten wat ze te wachten staat. Om een idee te geven in welke richting ik denk geef ik een voorbeeld van hoe bepaalde categorieën zullen worden afgehandeld.

Mensen afkomstig uit voor hen gevaarlijke landen.
Landen als Afganistan, Irak, Iran, Somalie zijn gevaarlijk voor repatrianten. Ze zijn daar meestal niet voor niets weggegaan. Illegalen uit dergelijke landen geven we snel een permanente verblijfsvergunning.
Moslims die afvallig zijn geworden sturen we niet terug naar landen als Pakistan en andere landen met een extreem Islamitisch beleid. We geven ze een permanente verblijfsvergunning.

Mensen die geen paspoort meer hebben en die in hun eigen land geen gevaar lopen.
Hier komt een onorthodoxe maatregel. Stel: we hebben een aanzienlijk aantal illegalen zonder papieren uit Corruptistan. We nodigen de minister die daar over gaat uit voor een gesprek hier in Nederland. We ontvangen hem met alle respect en egards. We leggen hem het probleem uit en zeggen dat we het probleem dat Corruptistan met onze illegalen heeft willen helpen oplossen. We beloven voor elke Corruptistaanse illegaal een flink bedrag aan Corruptistan te zullen betalen voor een paspoort en daadwerkelijke terugkeer. We zeggen tegen de Corruptistaanse minister dat hij volgens ons het beste in staat is om te bepalen hoe het geld besteed moet worden en vragen naar welke rekening het moet worden overgemaakt. We betalen pas nadat een Corruptistaanse illegaal in zijn land is gearriveerd.
Deze oplossing kan natuurlijk niet van tevoren gepubliceerd worden dus zeggen we tegen deze categorie illegalen dat we hoe dan ook voor een paspoort zullen zorgen. Indien dat niet lukt dan mogen ze hier blijven en daar houden we ons dan aan.
Volgens mij is het probleem van mensen zonder paspoort zo snel opgelost.

Er zijn natuurlijk wel meer categorieën illegalen te bedenken, maar als we onze fantasie gebruiken kunnen we voor iedere groep voor een menselijke oplossing zorgen. Illegalen die werkelijk niet kunnen worden uitgezet moeten hier dan maar legaal blijven.

Onthuftering van de overheid. Broodnodig.

Is de overheid een hufter?
Op het persoonlijke vlak zijn de vertegenwoordigers van de overheid over het algemeen redelijke en fatsoenlijke mensen. Hoe je ook over ex-premier Balkenende denken mag, ik heb nog nooit iemand iets negatiefs horen beweren over zijn persoonlijke integriteit. Maar zodra je hem beoordeelt als vertegenwoordiger van de Staat dan wordt het een ander verhaal. Neem het voorbeeld van de brand in het Catshuis waarbij een schilder om het leven kwam. Topambtenaren en de landsadvocaat werkten toen samen om, voor de overheid ernstig belastende, informatie achter te houden.
Vervolgens probeerde men de schuld van de brand in de schoenen van de omgekomen schilder te schuiven. Ik kan niet geloven dat Balkenende van niets wist.
Hoe komt het toch dat anders zo fatsoenlijke mensen, als het om overheidsbelangen gaat, zich zo hufterig gaan gedragen?

Meer voorbeelden?
Neem de reeks klokkenluiders. Geen enkele klokkenluider komt er zonder kleerscheuren af. Ook de klokkenluiders binnen de overheid niet. Neem de schandalige behandeling door de overheid van de heer Fred Spijkers die weigerde mee te werken aan het belazeren en benadelen van de weduwe van een omgekomen militair.
Willem Oltmans, een voor de overheid lastige journalist werd door de overheid jarenlang op een buitengewoon rancuneuze wijze dwarsgezeten, het werken werd hem onmogelijk gemaakt. Jarenlang heeft hij op een zolderkamertje van een bijstandsuitkering moeten leven. Uiteindelijk werd hem na tientallen jaren recht gedaan.
In het kleine dagelijkse leven: lokale overheden brengen op de openbare weg drempels en andere obstakels aan die een automobilist, die even niet oplet, grote schade kunnen berokkenen.
De overheidsdienst die, denk ik, qua hufterigheid met stip aan de top staat is de IND. Men schuwt daar geen enkel middel, op moord en fysiek geweld na, om asielzoekers in het onzichtbare te laten verdwijnen. Van zeer dichtbij ken ik een geval van iemand die al 8 jaar de chicanes van de IND ondergaat, leugens, verdraaiing van feiten, zoekraken van documenten, karaktermoord, tijdrekken om het slachtoffer uit te putten, het arsenaal van de IND is eindeloos.

Maar we hebben toch een ombudsman?
Gelukkig wel. Niets ten nadele van dit instituut. Alleen zou de ombudsman veel meer macht moeten hebben. De ombudsman ondersteunt het individu met klachten tegen de overheid maar is niet in staat tegen kwaadwillende hufterigheid van de overheid krachtdadig op te treden.

Misschien een mooie extra invulling van het Koningschap? Burgers die direct een beroep op de Koning(in) kunnen doen en die dan de macht heeft om dwars door alles heen onmiddellijk een einde te maken aan een bepaalde hufterigheid?

Banken moeten eigen rommel opruimen!

Waar gaat het over?

Omvallende bank in een hellend gebouw. Symboliek!

Mensen met een te hoge hypotheekschuld die gedwongen worden om hun huis te verkopen blijven vaak met een restschuld zitten. Eigen schuld, hoor je vaak zeggen. Dat vind ik toch te kort door de bocht. Destijds, toen de bomen nog tot aan de hemel groeiden en het geld niet op kon, zijn de banken behoorlijk kwistig met hypotheekverstrekking omgegaan. Naast de klant zelf treft de bank ook wel enige blaam. Er zijn dus 2 schuldige partijen. De overheid heeft destijds als toezichthouder gefaald en heeft al die prethypotheken toegelaten. Een derde aansprakelijke partij dus.

Wat gebeurt er nu? 
De klant kan bijvoorbeeld door echtscheiding of ontslag de hypotheek niet meer betalen. De klant draait volledig voor het probleem op en blijft vaak door toedoen van professionele koopjesjagers op huizenveilingen, met een hoge restschuld zitten. De bank krijgt hoe dan ook zijn geld toch wel. Voor de klant is het een drama. Uit je huis gezet worden (want dat is wat er gebeurt) is een traumatische ervaring die je niemand toe zou wensen.

Wat moet er dan gebeuren?
De overheid moet nu alsnog haar verantwoordelijk nemen en snel met wetgeving komen die de restschuld voor rekening van de bank zelf laat komen.
Zo vreemd is deze gedachte niet want banken hanteren bij hypotheekverstrekkingen een risico-opslag voor het geval er een hypotheektransactie op een probleem uitloopt. Die risico-opslag steken ze in eigen zak en als er dan een probleem ontstaat laten ze daar de klant volledig voor opdraaien.
Wanneer de banken een restschuld voor hun rekening moeten nemen snijdt het mes aan twee kanten, banken zullen voortaan wel uitkijken met het verlenen van riskante hypotheken (voorzover ze dat al niet doen) en bij een gedwongen verkoop zal de bank er alles aan doen om een fatsoenlijke prijs te bedingen.
Bovendien is er een prikkel voor de bank om tot een meer humane oplossing te komen dan een gedwongen huizenveiling.

Oranje moet weer naar de top!

Waarom eigenlijk?

Vooruit jongens, er tegenaan!

Ik ben helemaal geen voetballiefhebber dus zou het me eigenlijk niets moeten uitmaken of Oranje nu wint of niet. Toch merkte ik iets vreemds bij mijzelf: ik ergerde me aan het feit dat 10 stuntelaars en 1 huntelaar ons land flink voor schut zetten. Op de voetbalvelden werd ons land vertegenwoordigd door een stel multimiljonairs die niet vooruit te branden waren. Een Belgische krant kopte: Egoland verliest van Legoland! Een briljante vondst die precies de kern van de ellende weergeeft. De wanprestaties van ons nationale voetbalteam doen afbreuk aan onze nationale reputatie. Dat moeten we niet accepteren, Oranje moet naar de top!

Hoe dan?
Het nationale voetbalteam is een nationale zaak. Wanneer we willen dat ons land in ieder geval op sportgebied meetelt en opvalt dan moet er flink aan gewerkt worden. Dat kost tijd en geld. Er zou een nationale club opgericht moeten worden die ons land vertegenwoordigt. Die club heeft eigen vaste spelers en doet mee aan aan de binnenlandse competitie. Ze mogen ons land pas vertegenwoordigen wanneer ze aan de top van het Nederlandse voetbal staan. Het moet een club zijn die eigen spelers opleidt en meerdere teams heeft die op verschillende niveaus spelen. Of dit allemaal binnen de bestaande regels kan weet ik niet, maar waar een wil is, is een weg.

Wat gaat het kosten? Wie betaalt het?

Lappen die 14 euro mensen!

Het jaarverslag 2009/2010 van Ajax vermeldt een bedrag aan exploitatiekosten van € 82.632.000, een kleine 83 miljoen euro dus. Blijkbaar is dit bedrag niet toereikend om Ajax in zijn oude glorie te herstellen. Als we als voetbalnatie internationaal willen meetellen dan is 83 miljoen niet genoeg. Laten we eens beginnen met 250 miljoen. Dat lijkt veel maar per hoofd van de bevolking is dat ruim 14 euro per jaar. En het levert meer op dan de 250 miljoen die de scholengigant Amarantis jaarlijks verjubelde.
Elke voetballiefhebber zou toch wel 14 euro kunnen missen. Als het zover zou komen, dan zou ook ik als voetbalhater, mijn bijdrage aan het nationale belang willen leveren. Het bedrijfsleven heeft ook belang bij een sterk Nederlands imago en laat de KNVB eens in de buidel tasten. Tenslotte zou ook de staat, gezien het nationale belang, een bijdrage moeten leveren.

Vooruit jongens, er tegenaan!

Is onze democratie wel echt?

Wat is een democratie?
Ik heb er een paar definities op nagekeken en allemaal komen ze hier op neer dat het volk de macht heeft. Alle burgers bepalen gezamenlijk het beleid, de wetten en de acties van de staat. Iedereen is gelijk. In onze democratie kiezen wij om de 4 jaar een nieuwe volksvertegenwoordiging die geacht wordt te doen wat wij willen.

Werkt dit nu echt?
Het werkt in zoverre dat we in principe de politieke kleur van een regering kunnen bepalen. Maar daar komt door de ingewikkelde coalitievorming in Nederland niet veel van terecht. Getalsmatig gezien had de SP toch allang in de regering moeten zitten. Goed, na een hoop coalitiegerommel hebben we dan uiteindelijk een regering. Maar gaat die dan ook doen wat u en ik willen? Nee, de dames en de heren gaan dan gewoon hun gang en wij hebben daar geen grip meer op. Hoe zijn we dan anders aan een staatsschuld van honderden miljarden euros gekomen? Is ons ooit expliciet gevraagd om namens ons die schulden aan te gaan? Ik kan het me niet herinneren. U wel?

Waarom werkt het niet?
Onze democratie werkt niet omdat wij als burger totaal geen grip op het het financiële  beleid van de overheid hebben. We hebben geen flauw idee hoeveel belasting we nu echt betalen en waaraan het wordt uitgegeven is ook niet helder. We weten echt niet hoeveel belasting we betalen omdat ons belastingstelsel nog feodaal is. Het is gebaseerd op het feodale verdeel en heers principe. Door een wirwar van soorten belastingen kunt u onmogelijk bepalen hoeveel belasting u betaalt. Daar komt nog bij dat er door meerdere instanties belasting wordt geheven, denk maar aan de gemeenten met sterk verschillende tarieven. Samenvattend: we geven de regering namens ons de macht zonder dat er van een echte financiële verantwoording sprake is.

Het kan beter.
In de eerste plaats moet het feodale belastingstelsel worden omgevormd tot een volkomen transparant en dus democratisch stelsel waarbij iedere burger precies kan zien hoeveel belasting hij of zij betaalt.
Ten tweede zouden de politieke partijen bij wet moeten worden verplicht om voor de verkiezingen hun partijprogramma te laten doorrekenen zodat de financiële gevolgen van hun beleid in de vorm van een staat van inkomsten en uitgaven kunnen worden bekeken. Het partijprogramma is dus vertaald in een helder overzicht van geplande inkomsten en uitgaven. Zo'n staat van inkomsten en uitgaven moet kort en uniform zijn zodat de verschillende partijprogramma's door iedere burger die kan lezen met elkaar kunnen worden vergeleken. Bovendien moeten de partijprogramma's vermelden welke gevolgen hun plannen voor de belastingen hebben. Gaat u meer belasting betalen en hoeveel precies?
De coalitiepartners moeten op basis van hun gezamenlijke financiële partijprogramma's een financieel regeringsprogramma maken in dezelfde vorm als de partijprogramma's. Het financiële regeringsprogramma moet het gemiddelde zijn van de partijprogramma's.
Het financiële regeringsprogramma is bindend voor de regeringsperiode. Jaarlijks rapporteert de regering met een vergelijking tussen begroting en werkelijkheid.
Bij dreigende omvangrijke budgetoverschrijdingen: een referendum uitschrijven.

Dit zou toch een betere democratie zijn, denkt u ook niet?

Cold turkey therapie voor het onderwijs

Wat is dit nu weer?
Ja, het is een vreemde titel. Cold turkey is een behandeling om een verslaafde direct te laten stoppen met het gebruik van de middelen waaraan hij of zij verslaafd is.
Maar het onderwijs is toch niet aan de heroine? Nee, de titel slaat op de manier waarop het onderwijs in  één keer van een loodzware financiële en organisatorische last bevrijd kan worden. Het onderwijs moet weer worden teruggegeven aan de leerkrachten en daarmee aan de leerlingen.

Waar moet het onderwijs dan van worden bevrijd?
Van de nadelige gevolgen van een verkeerd gerichte schaalvergroting. Een eenvoudig voorbeeld van schaalvergroting is het aanschaffen van een grotere machine voor de productie van blikjes doperwten. Deze machine is duurder dan de oude maar produceert zoveel meer blikjes doperwten dat de meeropbrengst de extra investering meer dan goed maakt, Op die manier worden de vaste kosten per blikje doperwten omlaag gebracht.
Hoe werkt zo iets in het onderwijs? Kan een grotere en duurdere leerkracht veel meer leerlingen tegelijk opleiden?  Ja dat kan bij colleges van een hoogleraar maar niet in het basisonderwijs en het voortgezet onderwijs. De gedachte voor de schaalvergroting in het onderwijs was dat de kosten van bestuur en ondersteuning dan per leerling lager zouden worden. In principe is dat waar maar niet op de manier waarop de schaalvergroting is uitgevoerd.
Men heeft de schaalvergroting uitgevoerd door scholen te laten op gaan in een grote organisatie. Wordt daar het onderwijs beter van? Nee, want de schaalvergroting heeft niets met het onderwijs zelf te maken. Worden de overheadkosten per leerling lager? Dat is maar zeer de vraag, kijk maar naar het Amarantis debacle. Een mega scholengemeenschap is een complexe organisatie. Bij dergelijke organisaties gaat al gauw om de organisatie zelf dan om het onderwijs.

Maar wat dan?
Er zijn een paar elementen rondom het onderwijs die zich uitstekend lenen voor schaalvergroting en het mooie is dat deze elementen bij het onderwijs zelf kunnen worden weggehaald. Het zijn geen onderwijskundige zaken.
Het gaat om de salarisadministratie, het beheer van gebouwen en de inkoop van leermiddelen.
Concreet: de Staat betaalt de salarissen van de leerkrachten, concierges en administratieve krachten direct aan hen uit.
De schoolgebouwen worden door de Rijksgebouwendienst beheerd.
Het Rijks Inkoopbureau zorgt voor de inkoop en distributie van leermiddelen.

Schoolbesturen en bestuurlijke organisaties krijgen geen geld. Scholen moeten door hun handzame grootte door een directeur (bijgestaan door 1 of enkele administratieve krachten) kunnen worden bestuurd. Het aantal leerlingen per school mag niet groter zijn dan het geheugen van de concierge kan bevatten, zoals Plasterk het zo plastisch uitdrukte.

De ontwenningsverschijnselen.
Die zijn enorm maar van korte duur. De bestuurders en hun personeel kunnen naar ander werk gaan zoeken. De opgepotte financiële middelen van scholen worden door het Rijk geconfiskeerd, ter financiering van een sobere ontslagregeling,  Het verband van de samengevoegde scholen valt uiteen in kleinere en volledig zelfstandige scholen. Het personeelsbestand van een school bestaat uit een directeur, leerkrachten, een concierge en een beperkt aantal administratieve krachten. Aangezien alles direct door de overheid betaald wordt heeft een school in principe geen geld nodig.
Aan het onderwijs dienstbare organisaties die nog nodig zijn kunnen hun diensten via het Rijks Inkoopbureau aanbieden.

Wat schieten we ermee op?
Scholen zijn weer teruggebracht naar een menselijke maat. Schaalvergroting vindt plaats ver buiten het schoolverband. De financiële voordelen die een goed uitgevoerde schaalvergroting oplevert, kunnen worden gebruikt om de lerarensalarissen te verhogen en hun opleiding te verbeteren.  De focus kan weer helemaal gericht worden op de leerkracht en de leerling.
Het onderwijs is weer teruggegeven aan de hoeders er van.

Wees de baas over je eigen gedachten

Prikkels bestormen ons.
Reclameboodschappen, nieuws, sport, autorijden, documentaires, films, praatjes op het werk. email, Twitter, zijn prikkels voor ons brein die onze gedachten alle kanten op kunnen sturen. Veel van die prikkels vragen als het ware om een reactie. Er rijdt een bumperklever achter je, pas na een tijdje kun je naar rechts en dan wordt je door die hufter ook nog eens flink gesneden. Wat gebeurt er dan met jouw gedachten? De kans is groot dat je geïrriteerd raakt en inwendig zit te foeteren. Sommigen gaan zelfs tot de tegenaanval over. Nog een voorbeeld, Oranje verliest en iedereen lijkt chagrijnig te zijn, zelfs Prem Radhakishun doet er aan mee. Iemand maakt een insinuerende opmerking tegen je en waar blijven je gedachten dan? Nou ja, genoeg voorbeelden, je snapt wel wat ik bedoel.

Is dat dan erg?
Of jij het als erg ervaart weet ik natuurlijk niet. Maar één ding weet ik zeker: wanneer mijn gedachten constant gestuurd worden door prikkels van buitenaf dan heb ik minder tijd om mijn gedachten te concentreren op de dingen die ik wil bereiken. Ik vind dat niet prettig. Daarom sluit ik me zoveel mogelijk af voor ongewenste prikkels en richt mijn gedachten op de dingen die ik wil doen.
Regelmatig geef ik mij volledig over aan door mij gewenste prikkels zoals een goed gesprek, het luisteren naar muziek, het lezen van een goed boek of het bekijken van een goede film.
Het jezelf afsluiten voor ongewenste prikkels is niet gemakkelijk. Je kunt dat onder de knie krijgen door je dagelijks een tijdje volledig ergens op te richten. Het kan het werk zijn waarmee je bezig bent of een mooie roos waar je naar kijkt. Het gaat erom dat je je gedachten richt op datgene wat je aan het doen bent. Ben je helemaal nergens mee bezig kies dan een onderwerp waarop je je gedachten voor een tijdje volledig richt, Laat je niet afleiden. Doe het dagelijks.

Wat schiet je er dan mee op?
Wat mij het meeste bevalt is het gevoel meester te zijn over mijn eigen gedachten. Wat je na verloop gaat merken is een zekere onverstoorbaarheid, je bent niet meer zo gauw op de kast te krijgen. Je reageert niet meer altijd primair op prikkels maar je bepaalt je eigen reactie, dat geeft je een geweldig gevoel van innerlijke vrijheid. Het bevordert zelfdiscipline waardoor je beter in staat bent om de doelen te bereiken die je voor jezelf stelt.

Heb je een probleem? Wat doe je er aan?

Iedereen heeft wel (eens) een probleem.
Je denkt misschien dat jij de enige bent die een probleem heeft of een probleem heeft gehad. En als je nog geen probleem in je leven hebt gehad dan kan ik je bijna garanderen dat je er wel een zult krijgen. Er zijn zoveel soorten problemen, gezondheidsproblemen, relatieproblemen, opvoedingsproblemen en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. In de ruimte van deze column kan al die soorten natuurlijk niet behandelen, daar zou ik een hele serie boeken voor nodig hebben.
Er is ook een andere indeling te maken: problemen die je zelf veroorzaakt en problemen die je buiten je schuld overkomen. Hier valt in het kort wel iets over te zeggen.

Problemen die je zelf veroorzaakt.
Je hebt wat last van je lever en als je opstaat heb je trillende handen. Je bent een zware drinker. Je veroorzaakt deze problemen dus zelf. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is om van de alcohol af te komen maar het probleem en de oplossing zijn duidelijk, je drinkt te veel en je moet stoppen. Jij moet dat doen.
Je hoest ontzettend en je rookt veel. Jij rookt en jij moet stoppen, als je van het hoesten af wil komen.
Je komt geld tekort en je blijft je geld maar uitgeven aan onnodige zaken. Oplossing ligt voor de hand.
Dit zijn gemakkelijke voorbeelden. Er zijn problemen die ingewikkelder zijn, relatieproblemen zijn daar een voorbeeld van. Wie veroorzaakt het probleem? Probeer eerlijk te onderzoeken wat jouw aandeel daar in is. Raadpleeg een relatietherapeut. Zie er achter te komen of en hoe jij het probleem veroorzaakt, richt je blik op jezelf en kijk niet eerst naar de ander. Eerlijkheid ten opzichte van jezelf is noodzakelijk voor de oplossing van een relatieprobleem.
Heb je vaak ruzie met steeds verschillende mensen? Dan zou het probleem wel eens bij jezelf kunnen liggen.
Ik kan nu wel een tijdje doorgaan met het geven van allerlei voorbeelden maar je snapt wel wat ik bedoel. De boodschap is: kijk of en hoe jij het probleem veroorzaakt en dan wordt het meestal heel snel duidelijk wat de oplossing is, wat jij kunt doen om het probleem op te lossen.

Problemen die je overkomen.
Je woont in een laaggelegen gebied waar jouw huis om de paar jaar gedeeltelijk onder water komt te staan. Als je daar niet mee leven kunt dan zit er niets anders op dan naar een hoger gelegen gebied te verhuizen. Jouw partner ontpopt zicht tot een onverbeterlijke alcoholist, het is ondraaglijk voor je geworden, je moet die partner verlaten. Je partner bedriegt je om de haverklap met een ander, als je dat teveel wordt dan moet je die relatie verbreken. Het patroon in deze voorbeelden is: je kunt je aan de invloed van het probleem onttrekken.

Er zijn problemen die je overkomen en waaraan je je niet kunt onttrekken. Dan moet je er mee leren leven. Ik spreek uit eigen ervaring, ik heb een zware hartaanval gehad en daarvoor een herseninfarct. Met de gevolgen heb ik met Gods hulp leren leren leven. De lichamelijke beperkingen hinderen mij niet, althans ik denk er gewoon niet aan.

De problemen die jouw overkomen maar die je kunt oplossen laat ik hier buiten beschouwing.

Geloof ziet het onzichtbare, gelooft het ongelofelijke en bereikt het onmogelijke

Over welk geloof hebben we het?
Het gaat hier niet over religieuze vormen van geloof maar over geloof als drijvende kracht voor ons handelen. In de titel van deze column wordt een goede omschrijving van geloof gegeven, ik heb het ergens gelezen en het maakte indruk op me.

Een mooi voorbeeld.
In de tijd voordat de mens op de maan was geland en weer teruggekomen, was dit hele idee letterlijk nog onzichtbaar, niemand had ooit de maan van dichtbij gezien. Het was ongelofelijk, veel mensen geloofden niet dat het mogelijk was en ook nu nog zijn er hele volksstammen die ontkennen dat de maanreis überhaupt heeft plaatsgevonden. Men achtte het voor die tijd als onmogelijk.
President Kennedy zag het voor zich, hij geloofde dat het mogelijk was en de NASA bereikte het 'onmogelijke'.

Prachtig! Maar wat heb ik er aan?
Het voorbeeld van de maanreizen is natuurlijk groots en gaat de mogelijkheden van een enkele persoon te boven. In de geschiedenis en ook in deze tijd zijn er talloze voorbeelden te vinden van enkelingen die  een droom hadden waarin ze geloofden en die hun droom ook waar gemaakt hebben. Soms alleen en soms met de hulp van anderen. Denk maar aan het zeilmeisje Laura Dekker. Ze zag de zeilreis rond de wereld die nog moest gebeuren, ze geloofde in wat anderen voor ongelofelijk hielden en ze bereikte het  'onmogelijke'. Tegen de stroom van deskundologen en kinderbeschermers in deed ze waar ze in geloofde. Niets kon haar tegen houden, daar was haar geloof te sterk voor.
Heb jij een droom? Dan heb je ook het geloof nodig om het waar te kunnen maken. Dat geloof is een creatie van jouw geest. Wanneer je dat geloof hebt, ga dan aan de slag!

Hoop, een lichtstraal in duistere tijden

Wat is hoop?
Mijn idee van hoop is dat je in een moeilijke situatie het vertrouwen hebt dat er een oplossing mogelijk is. Heb je dat vertrouwen niet dan is je situatie letterlijk uitzichtloos. Je ziet geen uitweg. En als je geen uitweg ziet dan is alle hoop de bodem ingeslagen. Er is dus geen hoop meer en geen uitweg. Dat is een situatie die je niet moet accepteren, je moet proberen weer hoop en uitzicht te krijgen.

Ja mooi gezegd, maar wat heb ik daar aan?
Wanneer je in een situatie zit die je als uitzichtloos ervaart en je hebt het gevoel dat je er niet meer uitkomt, ga dan met iemand praten. Het gaat er dan niet om dat die persoon jouw problemen voor je oplost (het zou mooi zijn wanneer dat kon, maar reken er niet op), maar dat je samen met die persoon naar lichtpuntjes zoekt. Lichtpuntjes zijn geen kant-en-klare oplossingen maar mogelijkheden.
Onderzoek die mogelijkheden en kijk of je ze concreet kan maken en tot een oplossing van je probleem kan komen. Soms ligt een oplossing voor de hand en heb je die steeds over het hoofd gezien, jouw gesprekspartner zag het al heel gauw en dan kun je snel aan een oplossing gaan werken.
Vaak is zo'n oplossing moeilijk. Bijvoorbeeld je moet door een schuldsanering-traject van enkele jaren heen. Er is dan geen onmiddellijke oplossing maar wel een heel concrete hoop dat het probleem over een paar achter de rug is. Je hebt dus uitzicht, hoop.

Hoop is eigenlijk het begin van de oplossing.
Dit is een krasse uitspraak maar er zit toch een kern van waarheid in. Als je hoopt hebt dan zijn er lichtpuntjes. Daar kan de oplossing bij zitten. Soms niet onmiddellijk en dan moet je nog verder zoeken en met anderen praten. Geef in ieder geval de moed niet op. Ik spreek uit ervaring.

De geschiedenis is vol van mensen die in een uitzichtloze situatie de hoop niet verloren en er uiteindelijk weer bovenop kwamen.

Jaloezie, weg er mee!

Jaloezie is een verwoestende aandoening.
Mensen die jaloers zijn hebben een ongelukkig leven. De afgunst die hen drijft maakt hen bitter. Het is eigenlijk een soort ziekte. Het maakt hun leven kapot. We kennen allemaal wel het verschijnsel van de jaloerse man. Constant op zijn vrouw letten, of ze niet met een andere man praat, of dat ze een moment aan zijn controle ontsnapt. Zo'n huwelijk is gewoon gedoemd om op de klippen te lopen.
Of mensen die verteerd worden door de jaloezie op hun buren die het in hun ogen beter hebben.
Iedereen heeft wel eens een jaloerse gedachte of misschien wel meer dan eens. Het is belangrijk zo'n gedachte te herkennen als jaloezie en die gedachte te verdrijven. Jaloezie kan een snelgroeiend onkruid zijn dat alles overwoekert.

Wat is het en hoe kom men er van af?
Ik ben geen psycholoog en ik kan geen wetenschappelijke verklaring van het verschijnsel geven. Toch hoorde ik ooit een hele praktische omschrijving die paradoxaal klinkt maar toch de essentie van jaloezie weergeeft: Jaloezie is de angst om iets te verliezen dat je niet bezit.
Het klinkt een beetje vreemd maar laten we het eens tegen de voorbeelden van hierboven aanhouden:
De jaloerse man denkt dat zijn vrouw van hem is, zijn bezit. Hij is bang haar te verliezen aan een ander. Hij bezit zijn vrouw niet echt, zijn vrouw bezit hem ook niet. Ze hebben een relatie. Het hele idee van bezit bedreigt juist de relatie. Hoe groter de angst, de jaloezie, hoe ellendiger de relatie wordt.
Wanneer die man zich zou realiseren dat 'zijn' vrouw niet zijn bezit is dan zou hij al een heel eind op de  goede weg zijn. Dan kan hij aan zichzelf gaan werken om zijn onzekerheid aan te pakken die medeoorzaak van zijn jaloezie is.
Jaloersheid op de welvaart van anderen is in het licht van onze 'definitie' een buitengewoon dom verschijnsel. De afgunst op anders voorspoed helpt niemand een steek vooruit, men kan veel beter aan de eigen vooruitgang gaan werken dan op anderen te gaan zitten vitten.

Dus mocht je een jaloerse gedachte bij je zelf ontdekken, denk dan hieraan: Jaloezie is de angst om iets te verliezen dat je niet bezit. Gegarandeerd dat je de jaloerse gedachte kwijtraakt.

De kracht van jouw gedachten

Gedachten zijn belangrijk.
Alles wat je aan maaksels om je heen ziet is door mensen bedacht. De bus die je ziet rijden is het product van de menselijke geest. De omstandigheden waarin we verkeren zijn vaak het resultaat van menselijk handelen. Buiten de natuur is er vrijwel niets waarover niet eerst is nagedacht.

Jouw gedachten zijn belangrijk.
Je kan denken: 'Het is vrijdag en het regent, bah wat een rot weer! Ik heb nergens zin in. Naar het strand gaan wordt niks'.
Je pakt de krant en daar wordt je ook niet vrolijk van. Het nieuws op de radio vrolijkt je niet op.
Als je in deze trant door blijft denken dan is de kans groot dat het vandaag niks wordt.
Je kan er voor kiezen om je gedachten op positieve zaken te richten. Vandaag ziet er heel anders uit wanneer je het slechte weer en het slechte nieuws uit je gedachten verdrijft en je je voorneemt om je kamer op te ruimen en daarmee begint.

Je kunt je gedachten sturen.
Dat is soms niet gemakkelijk omdat negatieve gedachten de neiging hebben om telkens weer de kop op te steken. Wanneer je moeite hebt om negatieve gedachten te weren, kijk dan eens waar ze vandaan komen. Wordt je chagrijnig van het nieuws? Luister en kijk er dan ook niet naar! Het nieuws dat zo belangrijk is dat je het moet weten komt toch wel op de een of andere manier naar je toe. Bovendien heeft het weinig zin om te blijven piekeren over zaken waarop je geen enkele invloed kan uitoefenen. Richt je gedachten op zaken die je wel onder controle hebt of kunt krijgen.
Met enige moeite en oefening lukt het je vast om je gedachten in een positieve richting te sturen.

Maak je gedachten productief.
Het is plezierig om zo maar wat te denken en te filosoferen. Ik doe dat zelf graag.Maar voor je eigen welbevinden is het erg goed wanneer je gedachten tot iets concreets leiden. Over dit stukje heb ik even moeten nadenken, het staat er nu en dat geeft me voldoening.
Je zou vandaag (en voor de rest van je leven) kunnen denken over hoe je jouw werk beter zou kunnen doen en het dan ook werkelijk doen natuurlijk. Het lukt je vast om je gedachten productief te maken. De resultaten zullen je verrassen.

We hebben verloren, hij heeft het gedaan!

Wie is de schuldige?
Na de verloren wedstrijd tegen Duitsland is het aanwijzen van de schuldige begonnen. Er wordt gesproken over de houdbaarheidsdatum van de trainer of van die of die voetballer die over zijn top heen is. De leden van het team zelf en de trainer gaven niet direct anderen de schuld, ze deden het iets subtieler en zeiden: 'De Duitsers waren gewoon beter'. Hoe sportief dit ook is, het is geen directe erkenning dat je zelf gefaald hebt. Het is te hopen dat ze daar wel toe komen want dat is de weg omhoog, zien wat je zelf fout doet en daar aan gaan werken.

Het ligt aan anderen.
Wat ik hierboven schreef is de aanleiding om het eens te hebben over de veelvoorkomende neiging van mensen om anderen van hun problemen de schuld te geven. Natuurlijk, er zijn situaties waar je door de schuld van anderen in belandt. Die zijn meestal heel herkenbaar, een chirurg amputeert het verkeerde been, daar kan de patient niks aan doen. Een dronken automobilist rijdt iemand op een zebrapad aan. Duidelijk wie de schuldige is. Maar in veel gevallen ligt het gewoon aan je zelf. Je zit bijvoorbeeld te blunderen in een vergadering omdat je je niet voorbereid hebt. Ja, ik had geen tijd om me voor te bereiden want....................
Let maar eens op, wanneer mensen een excuus maken dan ligt het vaak aan anderen of aan de omstandigheden.

Neem je eigen verantwoordelijkheid.
Of je nu door eigen schuld of door anderen in een vervelende situatie bent beland, jij zit er mee en jij moet daar iets mee doen. Wiens schuld het is doet niet zoveel terzake. Wanneer je door eigen schuld bent ontslagen, zie dan onder ogen wat je verkeerd hebt gedaan en vermijd die fout voortaan en zorg dat je weer zo snel mogelijk aan het werk raakt.
Als je door anderen bent benadeeld kijk dan of er nog een schadevergoeding of andere genoegdoening in zit en laat het dan zo snel mogelijk achter je.
Je zit in een bepaalde situatie en het is aan jou om je positie te verbeteren. Zo is het met het Nederlands elftal ook.

Zelfsturing door zelfbeeld

Wat voor zelfbeeld heb je?
Is die vraag belangrijk? Heb je er wat aan om dat te weten?
Of je dit beseft of niet, je hebt een zelfbeeld. Je vindt jezelf bijvoorbeeld een flinke man of vrouw of je probeert je voor je eigen zelfbeeld te verstoppen omdat je denkt dat je een loser bent. (Het zijn maar voorbeelden hoor....)
Stel dat jouw zelfbeeld die van een loser is, denk je dat anderen je dan zien als een winnaar?  Die kans is klein, denk je ook niet? Daarentegen als jouw zelfbeeld er een is van een winnaar dan is het zeer waarschijnlijk dat anderen jou ook zo zien of in het ergste geval denken dat je een opschepper bent.
We kunnen op deze wijze wel een tijdje door blijven redeneren maar we stappen rechtstreeks naar de conclusie dat er een zeer sterk verband is tussen je zelfbeeld en de persoon die je bent en die zo ongeveer ook door anderen gezien wordt.
Om het heel kort door de bocht te zeggen: je zelfbeeld geeft aan wie je bent.

Is jouw zelfbeeld een onveranderlijk gegeven?
Als dat zo zou zijn dan is dat een heel slechte boodschap voor mensen die een lage dunk van zichzelf hebben en daaronder lijden. Dan zou je zelf niet meer kunnen veranderen. En dat is aantoonbaar niet zo. Mensen kunnen veranderen. Je kunt veranderen en daarmee verandert je zelfbeeld. Mooier nog, we kunnen dit omdraaien: verander je zelfbeeld en je verandert zelf.

Verander je zelfbeeld en je verandert zelf.
Dit lijkt te mooi om waar te zijn, maar toch is het waar. Stel iemand is veel te zwaar. Hij komt tot het inzicht dat hij vanwege zijn gezondheid flink moet afvallen en hij vindt ook dat hij als slanke man meer kansen heeft om een leuke partner te vinden. Wanneer hij goed gemotiveerd is dan ziet hij zichzelf bijvoorbeeld in een flitsend strak gesneden maatpak met een mooie vrouw aan zijn zijde. Zijn zelfbeeld is aan het veranderen en hij zelf ook. Hoe meer hij zijn ideale zelfbeeld voor ogen houdt des te succesvoller zal zijn poging zijn om af te vallen. Let wel, het afvallen gaat niet vanzelf, de man gaat meer bewegen, let goed op zijn dieet en zo voorts. Het ideale zelfbeeld dat hij constant voor ogen houdt, motiveert hem om de dingen te doen of te laten die nodig zijn om af te vallen.

Wat hier gebeurt is zelfsturing door zelfbeeld.
Als je wat in je leven wilt veranderen dan kan het nieuwe zelfbeeld dat bij die verandering hoort je geweldig helpen. Houdt dat nieuwe zelfbeeld constant voor ogen en doe de dingen die nodig zijn om je nieuwe zelfbeeld te realiseren. Hou je vorderingen bij en stuur zonodig bij, je oog gericht op je nieuwe zelfbeeld.

Woordenschat maakt je rijker

Wat is dat nu weer? Woordenschat maakt je rijker?
Dat bedoel ik niet in materiële zin, dat je portemonnee er door gevuld raakt, maar je geest wordt er door verrijkt. Trouwens, mensen met een verrijkte geest hebben wel meer kansen in het leven. Kijk maar eens om je heen. Het hebben van een grote woordenschat maakt het leven plezieriger. Je kunt moeilijke verhalen in woord en geschrift gemakkelijk volgen en je kan genieten van de kunstenaars van de taal.

Wanneer je vooruit wilt komen in het leven dan moet je over bepaalde vaardigheden beschikken. Niet alleen vakbekwaamheid in een bepaald beroep maar ook de vaardigheid om goed met anderen te kunnen communiceren. Het is echt in je voordeel wanneer je over een grote woordenschat beschikt

Hoe kom je aan een grote woordenschat?
Iedereen krijgt door zijn of haar opvoeding vanzelf een bepaalde woordenschat mee. De rijkdom ervan wordt bepaald door het milieu waarin je bent opgevoed en de opleiding die je hebt genoten. Je hebt zelf een vrij aardig idee of je een kleine, gemiddelde of grote woordenschat hebt. Wanneer je denkt dat jouw woordenschat wel enige uitbreiding behoeft dan kan je jezelf op een eenvoudige manier helpen.
Koop elke week op zaterdag een kwaliteitskrant (dat moet je natuurlijk niet de Telegraaf nemen die ik lees, want dan kom je niet ver), bijvoorbeeld de NRC. Kies een artikel dat er een beetje moeilijk uitziet en lees dat met grote aandacht door. Houd een woordenboek bij de hand en zoek elk woord dat je niet kent op. Schrijf die woorden op in een schrift of op een stuk papier. Lees daarna het artikel nog eens over voor het begrip. Bij deze lezing gaat het erom dat je snapt waar het over gaat. Je mag spieken met je notities. Gebruik die notities om elke dag een paar nieuwe woorden te leren, heb je er niet genoeg genoteerd zoek dan een paar nieuwe woorden in het woordenboek op.
Tip: om kosten te besparen kan je natuurlijk ook naar een openbare leeszaal gaan.
Luister daarnaast dagelijks een uur naar een goed praatprogramma. VPRO heeft wel goede programma's.
Je kan dit natuurlijk toepassen op een taal die je maar matig beheerst, hoeft niet perse Nederlands te zijn.

Mijn eigen ervaring.
Mijn moedertaal is Engels maar omdat ik Nederland ben opgegroeid was mijn Engelse woordenschat belabberd. Toen ik daar last van begon te krijgen nam ik een abonnement op de Times Literary Supplement en paste bovenstaande techniek toe. Daarnaast luisterde ik elke dag in de auto bijna 2 uur naar de BBC World Service. Binnen een paar jaar was ik weer 100% tweetalig.

Heeft (terug) vechten zin?

Waarover gaat het hier?
Iemand beledigt je of neemt je te grazen. In je werk veranderen veel dingen die je als nadelig ervaart, je wordt ziek. Dat soort dingen. De vraag is wat doe je ermee? Laten we een paar van die dingen eens nader  bekijken.

Iemand beledigt je of levert je een streek.
De primaire reactie is om terug te slaan. Herken je dat? Je wordt kwaad en je wilt genoegdoening of misschien wel wraak. Als dit bij jou zo is dan ben je niet de enige, je hoeft je niet te schamen. De vraag is of je er wat mee opschiet. Als je laat meevoeren door deze primaire emotie dan loop je het risico dat je in een opeenvolgende keten van negatieve acties terecht komt. Het erge daarvan is dat je dan je innerlijke vrijheid verliest. Je denkt dat je autonoom handelt maar in werkelijkheid reageer je alleen maar op de acties van de ander. Je bent dus de slaaf van het proces geworden. Dat wil je toch zeker niet?
Wat gebeurt er als je niet primair op provocaties reageert? Dan denk je rustig na en meestal laat je de ander gewoon in z'n sop gaar koken. Vergeet het, ga over tot de orde van de dag en gebruik je energie voor iets positiefs.
Stel nu dat iemand je een streek levert die je veel geld kan kosten. Vraag je dan af of dit geld echt belangrijk is, en als dat zo is, stap dan naar een advocaat of een mediator. Laat je energie niet opslorpen door zo iets. Als het je de moeite niet waard is laat het dan lopen. Vergeet het.

Veranderende omstandigheden in je nadeel.
Belangrijk is de vraag of je enige invloed op een verandering kunt  uitoefenen. Is dat niet het geval dan heeft het weinig zin om je er druk over te maken. Het klinkt ongeloofwaardig simpel, maar het is niettemin volkomen waar. Het heeft geen zin om je druk te maken over dingen die je niet kunt beïnvloeden. Het enige wat je wellicht kan doen is je aan de veranderende omstandigheid te onttrekken, andere baan, verhuizen e.d.

Er zijn veranderingen die je op zich niet kunt beïnvloeden, bijvoorbeeld de zaak waar je werkt gaat fuseren met een ander bedrijf, maar die misschien wel kansen voor je bieden. Je kan proberen binnen het nieuw gevormde bedrijf een betere baan te krijgen. In zo'n geval moet je dus kijken naar de kansen die er liggen. Of ga ergens anders werken. Laat je in ieder geval niet meeslepen in het algemene gemor en blijf je eigen acties uitstippelen.

Ziekte.
Dat kan echt heel moeilijk zijn. Met enige schroom zeg ik hier iets van, het feit dat ik zelf een herseninfarct en een zwaar hartinfarct achter de rug heb, plus nog een aantal zeer pijnlijke aandoeningen, geeft me de moed om hier überhaupt iets over te zeggen.
Probeer te accepteren dat je ziek bent en kijk wat je mogelijkheden zijn. Werk aan je genezing. Span je in om zover te revalideren dat je iets kunt doen. Er is nog hoop. Geef de moed niet op. Laat als het enigszins kan je ziekte niet jou regeren. Jij het de ziekte en voorkom dat de ziekte jou heeft. Meer kan ik er niet van zeggen want ik ken je omstandigheden niet.

Angst en negatieve gedachten kwijtraken

Eerst even dit:
Dit stukje is gebaseerd op levenservaring van mijzelf en van anderen. Het heeft geen enkele wetenschappelijke pretentie. Wanneer je denkt dat je professionele hulp nodig hebt, zoek die dan zo snel mogelijk. Dit stuk bevat geen psychologische verhandeling over de oorzaken van angst en negatieve gevoelens. Het gaat om de praktische bestrijding ervan.

Iedereen heeft wel angst of negatieve gevoelens.
Wanneer je ergens bang voor bent of je wordt geplaagd door negatieve gevoelens, denk dan niet dat je de enige bent. Iedereen is wel ergens bang voor of heeft wel eens een negatieve bui. Je hoeft je dus nergens voor te schamen. Angst heeft vele vormen, je kan vliegangst hebben of je durft geen telefonische verkoopgesprekken te voeren. Waar het om gaat is de wil en de moed om je ertegen te verzetten.

Angst bestrijden door de confrontatie ermee.
Een mooi voorbeeld is de cursus om vliegangst te bestrijden. In zo'n cursus gaat het alleen maar over vliegen. Men leert over vliegen en doet oefeningen in vliegtuigen om zich helemaal met vliegen vertrouwd te maken. Het resultaat is dat de angst wordt overwonnen. Als jonge man was ik bang voor grotere en sterkere leeftijdsgenoten (die waren er heel erg veel, want ik ben niet groot), vooral als ze een agressieve uitstraling hadden. Ik ben toen gaan boksen, binnen de kortste keren was ik die angst kwijt, voorgoed. Dus: ga de confrontatie aan. Bij verkoopcursussen zag ik dat cursisten huiverig waren om te gaan bellen, door oefening kwamen ze daar vanaf.

Hoe bestrijd je negatieve gedachten?
Negatieve gevoelens en gedachten vormen een zeer ruim begrip. Er kunnen vele redenen zijn voor negatieve gevoelens, het is ondoenlijk om ze in dit bestek te behandelen.
Negatieve gevoelens en gedachten kun je het beste kwijtraken door ze te vervangen door positieve gedachten. Dank je de koekoek! Dat is wel erg gemakkelijk! hoor ik je al zeggen. Toch is het waar. Je kunt niet tegelijkertijd positief en negatief gestemd zijn.
Een prachtige manier om positieve gedachten te hebben is dankbaarheid. Maak in gedachten een lijstje van dingen waarvoor je dankbaar bent. Roep dat regelmatig op in je gedachten. Wanneer je gelovig bent, christen, moslim, jood of hindoe, spreek dan je dankbaarheid tegenover God uit. Maar als atheist of agnost kun je je dankbaarheid ook uitspreken, je bent dankbaar en dat zeg je. Ronald Plasterk (atheist of agnost) verwoordde dat onlangs erg mooi.

Waar je aan denkt is een keuze.
Dit klinkt gemakkelijk, dat is waar. Toch ben je uiteindelijk in staat om grotendeels de aard van je gedachten zelf te bepalen. Het is een keuze die wel enige oefening vergt, maar het ligt wel binnen je bereik. Begin met het cultiveren van dankbaarheid. Het gaat erom dat je er voor kiest.

Je voelt je vrij maar ben je het ook?

Je vrij voelen en het niet zijn, hoe kan dat nu?
We leven hier in een vrij land en wanneer je geen banden hebt die je als knellend ervaart dan is er alle reden om je vrij te voelen. Maar is dat ook werkelijk zo? Je kan door reclame verleid worden om iets te kopen dat je eigenlijk niet nodig hebt, of je rookt en je kan er niet mee stoppen. Ben je dan echt vrij? Ik geef deze voorbeelden omdat ze voor de hand liggen en gemakkelijk te begrijpen zijn.
Het gaat me echter om een wat subtielere vorm van vrijheidsbelemmering en die bestaat uit de invloed die het gedrag van anderen op je heeft.

Waar gaat het nu precies om?
Het gaat om de relatie met anderen. Hoe vrij sta je daar in? Iemand op je werk draait je een loer. Daar wordt je ontzettend kwaad om. Je krijgt opeens de kans om die persoon flink terug te pakken. Dat doe je natuurlijk, of toch niet?
Wat gebeurt er eigenlijk als je zo'n figuur terugpakt? Jouw actie is in feite een tamelijk voorspelbare reactie op de streek van de ander. Iemand pakt je en jij slaat terug. Die actie is dus uitgelokt door de daad van de ander. Je reageert als het ware automatisch op een impuls van buitenaf. Wanneer je het zo bekijkt is van vrijheid geen sprake.
Deze gewoonte van automatisch reageren kan je op vele terreinen terugvinden. Hoe meer je dat doet des te minder vrij ben je eigenlijk.

Wat is de oplossing?
Die is heel eenvoudig. Realiseer je dat je de vrijheid hebt om in verreweg de meeste gevallen je eigen reactie te bepalen. Er zijn uitzonderingen: wanneer je net een zebrapad opstapt en er komt een auto aanstormen, dan spring je natuurlijk snel terug. Maar in de meeste andere gevallen kan je gewoon de tijd nemen om weloverwogen te reactie te bepalen.
Dus: iemand draait je een loer, bekijk de zaak eens kalm en vaak zie je dat de ander een flink probleem heeft (een minderwaardigheidscomplex of zo). Het is dan veel gemakkelijker om je schouders op te halen en over te gaan tot de orde van de dag. Dat geeft werkelijk een echt gevoel van vrijheid.

Je vrijheid gaat verder dan alleen in relaties.
Het geldt niet alleen voor de acties van anderen maar ook van omstandigheden die zich voor doen. Je hebt de vrijheid om zelf je eigen reactie te bepalen. Een echte vrijheid.

Heb je een doel?

Is het hebben van een doel belangrijk?
Dat is een vraag die je alleen zelf kunt beantwoorden. Voor degenen die een doel hebben is de vraag al beantwoord. Het hebben van een doel geeft je in ieder geval het gevoel zelf sturing te geven aan je leven. Degenen die het ervaren vinden dat prettig.
Wanneer je geen doel hebt in het leven dan loop je grote kans dat jouw leven grotendeels door de omstandigheden en door anderen wordt bestuurd. Je hebt geen doel en je bent in feite stuurloos. Wanneer deze onplezierige gedachte tot je doordringt en het je een beetje onrustig maakt, dan ben je op de goede weg. Je begint behoefte aan een doel te krijgen.

Welk doel moet ik kiezen?
Dat maakt in wezen niet zoveel uit. Zolang het maar iets specifieks is. Snel rijk willen worden is te vaag en het maakt je kwetsbaar voor de al dan niet dubieuze plannen van anderen.  Geld als zodanig is eigenlijk een arm doel. De stichters van Microsoft en Apple werden rijk doordat ze iets produceerden wat anderen graag willen hebben. Ze zijn rijk geworden door het realiseren van hun ideeën. De verwerkeling van hun ideeën was hun doel en daar zijn ze rijk van geworden.
Jouw doel hoeft helemaal niets met geld te maken te hebben. Misschien wil je een mooie boot bouwen of in jouw woonplaats een opvang voor vluchtelingen opzetten.
Jouw doel kan heel persoonlijk zijn, bijvoorbeeld een klein roeibootje voor jezelf bouwen. Maar stel dat je  het grote verlangen hebt om een opleidingsschip voor jongeren te bouwen of te laten bouwen, dan is het niet persoonlijk meer en moet je er anderen bij betrekken. In zo'n geval is het noodzakelijk dat jouw doel ook anderen kan begeesteren. Tussen die twee uitersten ligt een heel scala van mogelijkheden.

Goed, ik heb een doel en wat nu?
Gefeliciteerd, ja kan meteen beginnen. De realisatie van elk doel begint met een eerste stap. Wanneer je doel complex is en je weet niet goed waar te beginnen, begin dan aan een plan te werken. Dat plan hoeft niet tot in de puntjes te worden uitgewerkt. Een plan in grote lijnen is voldoende en als het goed is dan wordt duidelijk wat de eerste stappen zijn die je moet nemen. Werk er niet te lang aan anders krijg je last van het 'paralysis by analysis' verschijnsel (denken maar niets doen).
Een doel zonder een begin van uitvoering is nog geen doel maar een droom. Er is niks verkeerd aan een droom maar het wordt pas een doel wanneer je de eerste stap tot realisatie hebt gezet.

Hoe houd ik mezelf gemotiveerd?
Ik heb over deze vraag veel gelezen en eigenlijk vind ik het een rare vraag. Wanneer je een droom najaagt dan denk je daar toch voortdurend aan? Of ben je soms bezig met het najagen van de droom van iemand anders? Maar het kan zeker geen kwaad om de doel en droom te visualiseren en het dagelijks in gedachten te brengen. Stel dat je een boot aan het bouwen bent, trakteer jezelf eens op een bootreisje.

Hoe krijg je zelfvertrouwen?

Ben je onzeker tegenover anderen?
Durf je jezelf niet goed te uiten? Ben je verlegen? Ben je bang voor wat anderen van je denken? Daarin sta je niet alleen. Maar valt er iets aan te doen? Ja! Ik kan  je verzekeren dat het kan.
Dit verhaal is niet gebaseerd op diepgaand psychologisch onderzoek en het heeft ook geen wetenschappelijke onderbouwing. Het is gebaseerd op levenservaring van anderen en van mijzelf.

Waarom ben je onzeker?
Op die vraag kan ik natuurlijk geen antwoord geven. Jouw onzekerheid kan vele oorzaken hebben. Een veel voorkomend kenmerk van onzekere mensen is dat ze tobben over hun onzekerheid en op die manier veel met zichzelf bezig zijn. Door onzekerheid geplaagd hebben ze moeite om contacten te maken. Daardoor zijn ze noodzakelijkerwijs op zichzelf gericht. Zonder het zelf te willen zijn eigenlijk egocentrisch. Herken je dat? Als je dit bij je zelf herkent dan heb ik goed nieuws voor je: daar valt wat aan te doen.

Hoe kom je van die onzekerheid af?
Wanneer je met iemand praat en je hebt op dat moment last van onzekerheid dan kost het je veel moeite om het gesprek gaande te houden. Je weet niet wat je moet zeggen en dat maakt je alleen maar onzekerder. Je denkt dat die ander je maar een saaie piet vindt.
We moeten die situatie dus omdraaien. Hoe dan? Door opeens interessante verhalen te gaan vertellen?
Nee, je laat de ander interessante verhalen te vertellen door het stellen van vragen. Dat is echt eenvoudig. Denk maar aan vragen als: Hoe was de vakantie? Hoe is het met de kinderen? Hoe gaat het op je werk?
Met zulke vragen gaat de ander praten. Luister goed, concentreer je volledig op de ander. Laat de ander uitpraten. Vergeet je zelf. Het verhaal van de ander levert gegarandeerd meer goede vragen op. Wanneer de ander pauzeert, stel je een volgende vraag. De meeste mensen praten graag over zichzelf.
Als je dit een tijdje doet dan zul je merken dat de anderen een gesprek met jou als plezierig en interessant ervaren. Je wordt een gewaardeerde gesprekspartner terwijl je de ander laat praten!


Het moet wel echt zijn.
In het begin zal het je wel moeite kosten om echte interesse te hebben. Maar als je jezelf eerlijk op de ander richt komt dan snel vanzelf. Vooral wanneer je gaat merken dat de aandacht voor de ander de vicieuze cirkel van negatieve gedachten over jezelf doorbreekt. Hoe meer je de aandacht op de ander richt des te minder denk je aan je eigen problemen en onzekerheid. Geef ook iemand een welgemeend compliment. Als je op de ander geconcentreerd bent dan valt je vast wel iets op waarover een compliment te maken is. Als het welgemeend is dan zal iedereen dat als prettig ervaren.

Vermijd roddel.
Wanneer je merkt dat het gesprek een roddelpraatje gaat worden, probeer het dan met vragen over je gesprekspartner zelf, een positieve kant op te sturen. Lukt dat niet, maak dan op een positieve en beleefde manier een eind aan het gesprek. Deelnemen aan roddel doet vooral jezelf veel kwaad. Het beïnvloedt je gedachten op een negatieve manier. Het maakt je echt niet zelfverzekerder omdat je diep in je hart wel beseft dat de roddelpartner over jou gaat roddelen zodra je je hielen licht.
Roddel staat ook een oprechte belangstelling voor anderen in de weg.

Begin meteen.
Begin er meteen mee. Je hoeft er niets voor te leren, sterker nog je leert ervan. Je zult snel merken dat je minder onzeker wordt en op den duur wordt je zo zeker van jezelf dat je je eigen verhaal ook kwijt zal kunnen. Maar voor de komende tijd: luister meer dan dat je zelf praat!

De mythe van de privatisering

Het naïeve uitgangspunt: marktwerking.
Het idee van het privatiseren was dat de staatsbedrijven die geprivatiseerd werden, door concurrentie beter en winstgevender zouden gaan werken. We zullen hierna zien wat daarvan terecht is gekomen.

Het postbedrijf van KPN.
Zoals iedereen kon voorspellen is het briefpost bedrijf door de toename van het internet gebruik en met name email, behoorlijk ingekrompen. Men kon voorspellen dat het met een geprivatiseerd postbedrijf niet goed zou gaan. Als het een staatsbedrijf gebleven was dan zou het ook in zwaar weer terecht zijn gekomen maar dan had de afbouw van het bedrijf op een veel humanere manier hebben kunnen plaatsvinden. Zoals het nu gegaan is heeft men de zaak proberen te redden door het mooie vak van postbode om te vormen tot een bijbaantje voor flexwerkers. De betrouwbaarheid van de postbezorging heeft hieronder bijzonder geleden. Voor de postbodes die een vaste baan voor het leven dachten te hebben was het een drama. Een mislukte privatisering dus.

De Nederlandse Spoorwegen.
Hierover kunnen we kort zijn voor wat de concurrentie mogelijkheid betreft. Wanneer u een kaartje koopt voor een treinreis van Den Haag naar Rotterdam, kunt u dan kiezen uit meerdere aanbieders? Natuurlijk niet! Stel u voor: 7 treinmaatschappijen op een traject. Met 1 maatschappij is het al moeilijk genoeg. De concurrentie bestaat hieruit dat een traject waarin de NS geen brood ziet aan een nieuwe aanbieder wordt verhuurd. Daarvoor is Pro Rail in het leven geroepen, verantwoordelijk voor het onderhoud van het spoorwegnet. Laten we het daar maar niet over hebben.

De Energie markt.
Dat lijkt het meest geslaagde voorbeeld van het privatiseren van overheidsbedrijven. Inderdaad geslaagd, voor de managers en de aandeelhouders. Wie betaalt de managers en de aandeelhouders? Wie betaalt de dure reclamecampagnes? Maar de consumenten kunnen nu toch kiezen? Dat is waar, maar laten we het gas eens onder de loep nemen. Dat haalt men hier in Nederland voor niets uit de grond. De prijs wordt gekoppeld aan de olieprijs en dus kunnen we het gratis verkregen gas duur gaan betalen.
Met de elektriciteit is iets raars aan de hand. U kunt kiezen, krijgt uw buurman dan andere elektriciteit dan u? Welnee. De energiemarkt is voor wat elektriciteit betreft een virtuele markt. Een boekhoudkundige zaak. De energiestromen zijn in feite administratieve geldstromen.
De privatisering van de energiebedrijven is helemaal niet nodig geweest, het valt zeer te betwijfelen of we door de privatisering goedkoper af zijn. Wanneer het  energiebedrijf in overheidshanden gebleven was, dan behoefde geen reclame te worden gemaakt (iedereen heeft toch energie nodig?), waren er geen dure managers met bonussen nodig en vloeide de winst in de staatskas terug.

De Zorgmarkt.
Het bovenstaande doet je afvragen of het privatiseren in de zorg wel zo'n goed idee is.

Nieuw masterplan voor Europa

Waarom een masterplan?
Er is sprake van het maken en invoeren van een masterplan om de Euro en de Unie te redden.
De eurozone moet dan tot een echte monetaire unie worden omgevormd en een logisch gevolg lijkt het vormen van een echte politieke eenheid. Brussel krijgt dan meer macht en de lidstaten moeten een flink deel van hun soevereiniteit inleveren.

Wat betekent dit?
Er wordt (als het doorgaat) een flinke stap gezet naar de vorming van een Europese superstaat. Wanneer dit gebeurt, zal dit waarschijnlijk plaatsvinden onder de druk van de crisis en zal er geen referendum worden gehouden. Of wij Nederlanders het nu willen of niet, we worden op deze manier ingelijfd in een superstaat waarin wij als klein land heel weinig te vertellen hebben. Van een vetorecht kan dan geen sprake zijn.

Wat doen Nederlandse politici?
Wat ze zouden moeten doen is deze kwestie ook in de verkiezingen laten meespelen. Daar hebben de Eurocraten onder hen natuurlijk helemaal geen zin in. Behalve Roemers en Wilders zal niemand het uit eigen beweging over hebben.

Wat zou u kunnen doen?
Als u het met deze Europese ontwikkeling niet eens bent, moeten u het laten horen. Benader Kamerleden met deze kwestie. Laat uw mening horen.